بازدید اپل ویژن پرو؛ شگفت‌انگیز اما نه جادویی

کاری ندارم پرسونای بهزاد چه مقدار به او همانند است (زیاد تر همانند NPCهای بازی ویدیویی است)؛ آنچه درمورد‌ی پرسونا مرا شگفت‌زده کرد، زمان زیاد مختصر و مرحله های اندکی است که هدست برای ایجادشان نیاز دارد. فقط پشت و روی دست‌ها را اسکن کنید و سپس با گرفتن هدست جلوی صورت، با دهان باز و بسته لبخند بزنید، ابروها را بالا بیندازید و چشم‌ها را ببندید؛ همین. پرسونای شما در کمتر از دو دقیقه آماده می‌بشود تا زمان فیس‌تایم یا در هر اپلیکیشنی که به دوربین جلویی نیاز دارد، از آن منفعت گیری کنید.

یکی از شوق‌انگیز‌ترین قابلیت‌های ویژن پرو باز کردن پنجره‌های گوناگون دورتادور کاربر است. می‌توانید هرچقدر که دوست دارید پنجره باز کنید و آن‌ها را هرکجایی که می‌خواهید قرار دهید؛ برای مثال می‌توانید در آشپزخانه، پنجره‌ی یوتیوب درحال پخش ویدیوهای آشپزی باز کنید، سپس به اتاق نشیمن بروید و آنجا پنجره‌ای برای تماشای فیلم باز کنید و سپس به آشپزخانه برگردید و پنجره‌ی یوتیوب را دقیقا همان‌جایی که باز کرده بودید، اشکار کنید.

دقت داشته باشید که ویژن پرو نمی‌تواند چینش پنجره در چند محیط را به‌خاطر بسپارد؛ یعنی شما نمی‌توانید انتظار داشته باشید که در محیط خانه، یک نوع چینش پنجره داشته باشید و هنگامی برای مثال به دفتر کارتان می‌روید، چینش متفاوت و مشابه با محیط کارتان داشته باشید؛ امیدوارم در آینده این چنین قابلیت کاربردی و سودمندی به ویژن پرو اضافه بشود.

می‌توانید همزمان اپلیکیشن‌هایی از سه سیستم‌عامل متفاوت را جلوی چشمان خود داشته باشید؛ یک اپلیکیشن بومی visionOS، یک اپلیکیشن آیپد و پنجره‌ای از محیط مک‌اواس با اتصال مک‌بوک به هدست از طریق وای‌فای (فقط کافی است Keychain را فعال کنید و با نگاه به صفحه‌ی روشن مک با هدست، گزینه‌ی Connect را بزنید).

خبر خوب این که قابلیت‌هایی همانند Handoff و Continuity در این چنین همزیستی مسالمت‌آمیز به‌خوبی کار می‌کنند؛ خبر بد این که اکنون نمی‌توان بیشتر از یک پنجره از محیط مک‌ را در فضای مجازی هدست همانند‌سازی کرد و ایده‌ی بهبود قابلیت چندوظیفگی آن هم با نمایشگری باوضوح 4K کاملا به‌هدر می‌رود. احتمالا در آینده، این محدودیت ناامیدکننده رفع بشود.

دوربین ویژن‌ پرو توانایی ثبت عکس‌هایی با وضوح ۲۵۶۰ در ۲۵۶۰ پیکسل یا به عبارت دیگر، ۶٫۵ مگاپیکسلی و ویدیوهای ۳۰ فریم‌برثانیه را دارد که درمقایسه با عکس‌ها و ویدیوهایی که با آیفون‌های تازه می‌توان گرفت، سخن بسیاری برای گفتن ندارد؛ اما هنگامی عکس یا ویدیوی ثبت‌شده با ویژن پرو را داخل خود هدست باز می‌کنید و ابعاد آن را افزایش می‌دهید، افکت سه‌بعدی عکس واقعا حیرت‌زده‌تان خواهد کرد؛ یقیناً اگر با آیفون ۱۵ پرومکس ویدیوهای سه‌بعدی ضبط کنید و سپس آن‌ها را در ویژن پرو به نمایش درآورید، نتیجه شگفت‌انگیزتر خواهد شد.

تماشای ویدیوهای سه‌بعدی که از اعضای خانواده و دوستان گرفته‌اید، درست‌همانند اپیزودی از سریال Black Mirror هم شوق‌انگیز است و هم مقداری ترسناک؛ یقیناً جنبه‌ی تاریک قابلیت پخش ویدیوهای سه‌بعدی فقط این است که مرور خاطرات را باید به‌تنهایی انجام دهید و نمی‌توانید همزمان با فرد فرد دیگر به‌اشتراک بگذارید. پیش‌بینی می‌کنم در آینده و با رفع شدن محدودیت‌ها، ثبت ویدیوهای سه‌بعدی زیاد رایج‌تر از ویدیوهای دوبعدی بشود و احتمالا در آینده همانند آیفون‌ها، امکان پخش هم‌زمان یک ویدیو با دو کاربرِ ویژن پرو ممکن باشد.

برای توانایی‌ی بازی سه‌بعدی سراغ عناوین زیاد محبوب Cut the Rope و Fruit Ninja در اپل‌آرکید رفتیم که وقتی در دنیای iOS و آیفون، غوغا کرده بودند. اکنون می‌خواستیم با ویژن پرو این بازی‌های نوستالژیک را به‌صورت سه‌بعدی توانایی کنیم.

مکانیزم هر دو بازی مبتنی‌بر حرکات دست است و به‌خوبی پیاده‌سازی شده؛ طراحی سه‌بعدی هر دو بازی نیز به مقدار جذابیت و شوق بازی اضافه می‌کند. درمورد بازی Fruit Ninja، حرکت خوک روی زمین و میوه‌های له‌شده که به دیوار و روی زمین پاشیده‌اند، توانایی‌ی بسیار جالبی به‌حساب می‌آید و آن حس گیجی زمان بازی‌های حقیقت مجازی را ندارد.

بااین‌حال، حس می‌کنم درمورد بازی‌هایی که سیستم ردیاب حرکات چشم را هم دخیل می‌کنند، با توانایی‌ی چالش‌برانگیزتری مواجه شویم؛ چون بعضی اوقات پیش می‌‌آید به‌طور غریضی به جایی نگاه کنیم که قرار است در آنجا تغییری تشکیل کنیم، نه جایی که می‌خواهیم با انگشتان انتخاب کنیم.

متاسفانه تنها راهی که می‌بشود شوق بازی با ویژن پرو را با دیگران شریک شد، نمایش ویدیوی ثبت‌شده از بازی است، نه توانایی‌ی لحظه‌ای. یقیناً بازی‌های تک‌نفره ذاتا توانایی‌ی تنهایی می باشند، اما در رابطه ویژن پرو و توانایی‌ی سه‌بعدی بازی، مدام دلت می‌خواهد دیگران هم در آن لحظات سرگرم‌کننده با شما همراه بودند.

اپل می‌گوید سیستم‌عامل visionOS برپایه‌ی iPadOS گسترش یافته و برای رایانش سه‌بعدی و افت تاخیر حسابی بهینه‌سازی شده است. اپل با این عمل موفق شد در همان ابتدای کار، رابط کاربری ویژن پرو را با همه اپلیکیشن‌های آیپد اشباع کند، حتی اگر اپلیکیشن‌های اختصاصی هدست اکنون انگشت‌شمارند. برای قیاس، سال‌ها طول کشید تا متا بتواند همه قابلیت‌های QuestOS مبتنی‌بر اندروید را گسترش دهد و فروشگاهش را از اپ‌هایی پر کند که اکثرا بازی‌های VR می باشند.

طراحی با ویژن پرو اصلا توانایی‌ی راحتی نیست

اپل از دست‌کم ۶۰۰ اپلیکیشن اختصاصی برای ویژن پرو سخن بگویید می‌کند که در بین آن‌ها، اپلیکیشن Adobe Lightroom، دیزنی پلاس، مایکروسافت ۳۶۵، تیک‌تاک و زوم به‌صورت Native به‌چشم می‌خورند. بااین‌حال، غیبت اپلیکیشن یوتیوب، اسپاتیفای و نتفلیکس مقداری توی ذوق می‌زند (گوگل می‌گوید نسخه‌ی اختصاصی اپلیکیشن یوتیوب درآینده به ویژن پرو خواهد آمد.)

می‌توان از نسخه‌ی وب اپلیکیشن‌ها در سافاری و این چنین «اپلیکیشن‌های سازگار» آیپد در ویژن پرو منفعت گیری کرد، اما چون برای visionOS بهینه نشده‌اند، سیستم ردیاب چشم و حرکات دست را به دردسر می‌اندازند. زیاد پیش می‌آمد زمان انتخاب گزینه‌ای در نسخه‌ی وب یوتیوب، به‌نادرست گزینه‌ی فرد دیگر را انتخاب کنیم. درضمن، امکان ذخیره‌کردن وب‌اپ وجود ندارد و سافاری هیچ توانایی‌ی سه‌بعدی حتی برای ویدیوهایی که از VR حمایتمی‌کنند، اراعه نمی‌دهد.

کار با مدل‌های سه‌بعدی در اپل ویژن پرو

درمدتی که با اپلیکیشن‌های گوناگون ویژن پرو کار کردیم، به این نتیجه رسیدیم که هدست اپل زیاد تر برای «مصرف» مناسب است تا «تشکیل»؛ چراکه انجام کارهایی همانند تایپ، طراحی، ویرایش و تدوین که برای تولیدمحتوا نیازشان دارید، برای سیستم ردیاب حرکات چشم و دست ویژن پرو چالش‌برانگیز است. به‌عبارت دیگر، نمی‌توان با ویژن پرو مدل سه‌بعدی مغز را ساخت، اما می‌توان با مدلی که قبلا در کامپیوتر ساخته شده، در محیط مجازی ویژن پرو تعامل کرد.

در جای‌جای بازدید اینده، درمورد‌ی محدودیت‌ها و مشکلات ویژن پرو سخن بگویید کردم، اما اکنون می‌خواهم همه این موارد را کنار هم جمع کنم تا دید مسنجم‌تری از حالت نسل اول گسترش یافتهترین و نوآورانه‌ترین محصول اپل در چند سال قبل داشته باشید.

مشکل اول، بدون‌شک به قیمت اپل ویژن پرو بازمی‌گردد که در ایران به حداکثر ۳۰۰ میلیون تومان هم می‌رسد؛ یقیناً ۳۵۰۰ دلار برای هدست در هرکجای این کره‌ی خاکی گران محسوب می‌بشود، به‌اختصاصی هنگامی با رقیب ها قیاس می‌بشود (هدست متا کوئست ۳ فقط ۵۰۰ دلار قیمت دارد). تقصیر کار این قیمت نجومی هم نمایشگر فوق‌گسترش یافتهی هدست است که اگرچه در نوع خود نظیری ندارد، تا این مدت مانده تا جای تلویزیون‌های لوکس را برای تماشای فیلم یا چشم‌ها را برای تماشای دنیای واقعی بگیرد.