هابل زیاد تر ژیروسکوپ‌هایش را از دست داده است و ناسا تمایلی به نجات تلسکوپ ندارد_مستطیل زرد

تلسکوپ فضایی هابل زیاد تر ژیروسکوپ‌های خود را از دست داده است و هنگامی هیچ ژیروسکوپی باقی نماند، تلسکوپ دیگر قادر به انجام فعالیت علمی معنادار نخواهد می بود.

ناسا هفته‌ی قبل خبرداد که به‌منظور نگه داری هابل که نزدیک به سه دهه‌ونیم از عمر آن در فضا می‌گذرد، عملیات‌های آن را به طوری افت می‌دهد که فقط روی یک ژیروسکوپ کار کند. این تصمیم، برخی از فعالیت‌های علمی تلسکوپ را محدود می‌کند و جهت می‌بشود که نشانه‌روی به سمت اجرام تازه و قفل‌شدن روی آن‌ها زیاد تر به طول انجامد.

بااین‌حال، مقام‌های هابل در کنفرانس خبری با خبرنگاران فضایی اصرار کردند که این ابزار علمی محبوب به این زودی‌ها به آخر عمر نخواهد رسید. مارک کلامپین، مدیر واحد اخترفیزیک در مقر ناسا در واشنگتن دی‌سی او گفت: «شخصا تصمیم تازه را محدودیتی بزرگ برای توانایی تلسکوپ در انجام کار علمی نمی‌بینم.»

تلسکوپ هابل در سال ۱۹۹۰ سوار بر شاتل فضایی ناسا پرتاب شد و از آن زمان، آژانس فضایی پنج ماموریت سرویس‌دهی برای تعمیر و ترقی این ابزار پیچیده انجام داده است. تا به امروز، هابل بهترین دید خود از جهان در محدوده‌ی مرئی طیف نور را به بشر اراعه داده است.

درنتیجه، آژانس فضایی تنها دو ژیروسکوپ کاملا سالم دارد. یکی از آن‌ها به نام «ژیرو ۴» در کل ۱۴۲هزار ساعت کار کرده و ژیروسکوپ دیگر به نام «ژیرو ۶»، در کل ۹۰هزار ساعت فعال بوده است. برنامه‌ی ناسا این است که اکنون تلسکوپ را روی یک ژیروسکوپ به‌کار گیرد و دومی را به‌گفتن گزینه‌ی ذخیره خفظ کند.

به‌حرف های‌ی ناسا، کار روی یک ژیروسکوپ مقدور است و پیامدهای نسبتا مقداری برای توانمندیهای رصدی تلسکوپ دارد. بااین‌حال، در کل کارآمدی تلسکوپ کمتر خواهد شد و نشانه‌گیری به سمت اهداف به زمان زیاد تر نیاز خواهد داشت. این تحول به از دست‌رفتن تقریبا ۱۲ درصد از زمان رصد منجر می‌بشود. هابل این چنین دیگر قادر به رصد اجرام نزدیک‌تر از مریخ، ازجمله زهره و ماه نخواهد می بود.

بااین‌حال، آژانس فضایی باور دارد که با برداشتن قدم‌های تازه می‌تواند عمر عملیاتی هابل را برای یک دهه‌ی دیگر افزایش دهد. پاتریک کروز، مدیر پروژه تلسکوپ می‌گوید ۷۰ درصد گمان دارد که هابل بتواند عملیات‌های علمی‌اش را با منفعت گیری از یک ژیروسکوپ تا سال ۲۰۳۵ نگه داری کند. او سه‌شنبه‌ی قبل او گفت: «ما هابل را در آخر راه نمی‌بینیم.»

از نقطه نظر علمی، تدام فعالیت هابل مهم است. اکنون که تلسکوپ فضایی قوی جیمز وب عملیاتی شده است، جامعه نجوم دو ابزار رصدی شگفت‌انگیز دراختیار دارد. اخترشناسان با رصد با هابل در نور مرئی و جیمز وب در فروسرخ، می‌توانند دانش مورد قیمت تازه در رابطه ماهیت کیهان به‌دست آورند.

علاوه‌بر ابزارهای علمی قدیمی و تعداد رو به افت ژیروسکوپ‌ها، ناسا این چنین با چالش‌های دیگر در رابطه با طول عمر هابل روبه رو شده است. هابل طبق معمول در ارتفاعی بین ۵۳۰ تا ۶۱۵ کیلومتر از سطح زمین کار می‌کند. بااین‌حال، ارتفاع عملیاتی تلسکوپ به گمان زیاد در سال جاری به زیر ۵۰۰ کیلومتر خواهد رسید. در ارتفاعات پایین‌تر، برخی از مشاهدات تلسکوپ تحت‌تاثییر دیگر ماهواره‌های واقع در مدار نزدیک زمین قرار خواهد گرفت.

کلامپین او گفت کنترل‌کنندگان تلسکوپ پیش‌بینی نمی‌کنند که هابل تا پیش از اواسط دهه‌ی ۲۰۳۰ به جو زمین داخل بشود. به‌نظر می‌رسد که کشیده‌شدن هابل به درون جو به همراه فقدان ژیروسکوپ کافی، محدودیتی قطعی برای حداکثر طول عمر تلسکوپ تعیین می‌کند.

در سال ۲۰۲۲، جرد آیزاکمن، میلیاردر آمریکایی که فرماندهی اولین پرواز فضایی کاملا خصوصی با فضاپیمای کرو دراگون اسپیس ایکس را برعهده داشت، به ناسا نظر کرد که یک ماموریت سرویس‌دهی برای هابل انجام دهد و ارتفاع تلسکوپ را دست‌کم تا ۵۰ کیلومتر افزایش دهد. او او گفت حاضر است زیاد تر هزینه‌های این ماموریت را تامین کند.

اما کلامپین روز سه‌شنبه او گفت: «موضع ما درحال حاضر این است که بعد از بازدید ظرفیت‌های تجاری جاری، فعلا به جستوجو افزایش ارتفاع تلسکوپ نیستیم.» انگار آژانس فضایی تصمیم خود را گرفته است: ماموریت سرویس‌دهی به هابل در دستور کار نخواهد می بود.