ژن‌های ما امکان پذیر بر مقدار لذت‌بردن ما از موسیقی تاثیرگذار باشند_مستطیل زرد

بر پایه مطالعه‌ای که روی هزاران دوقلو همسان و ناهمسان انجام شده است، مقدار لذت ما از موسیقی امکان پذیر تا‌حدی به ساختار ژنتیکی ما برگردد.

لذتی که یک فرد از یک آهنگ دریافت می‌کند با تأثیرات آن بر عکس العمل‌های احساسی، هوشیاری و توانایی تشکیل ارتباطات اجتماعی مرتبط است. مقدار لذت از فردی به فرد دیگر می‌تواند زیاد متفاوت باشد، اما در رابطه علت این تفاوت اطلاعات مقداری وجود دارد.

به‌گزارش نیوساینتیست، دکتر جیاکومو بیگناردی در موسسه روانشناسی ماکس پلانک در هلند برای بازدید نقش ژنتیک بر مقدار لذتی که هر فرد با گوش‌دادن موسیقی حس می‌کند، بیشتر از ۹هزار دوقلو (۵۴۰۰ دوقلو یکسان و ۵۶۰۰ دوقلو غیریکسان) را مورد بازدید قرار داد.

دوقلوهای همسان ژنوم کاملا یکسانی دارند؛ درحالی‌که در دوقلوهای ناهمسان، همانند همه خواهر و برادرهای بیولوژیکی غیر دوقلو، فقط نیمی از ژنوم همانند هم است. همه‌ی دوقلوهای این مطالعه، که بین ۳۷ تا ۶۴ سال سن داشتند، در یک خانواده بزرگ شدند؛ به این علت در زمان رشد، شرایط محیطی شبیهی داشتند.

دوقلوها در تحقیقات و بازدید‌های ژنتیکی زیاد پراهمیت می باشند. منفعت گیری از دوقلوهای همسان (با ژنوم شبیه) که در محیط شبیه بزرگ شده‌اند و قیاس‌ی آن‌ها با دوقلوهای همسانی که در محیط گوناگون رشد کرده‌اند تاثییر محیط را به ما می‌گوید و قیاس‌ی دوقلوهای همسانی که در محیط شبیه بزرگ شده‌اند با دوقلوهای ناهمسان که در محیط شبیه بزرگ‌شده‌اند تاثییر ژن‌ها را به ما می‌گوید.

برای مطالعه‌ی ربط لذت موسیقی و ژن، محققان ابتدا از دوقلوها خواستند تا «پرسشنامه‌ی پاداش موسیقی بارسلونا» را تکمیل کنند. این پرسشنامه مقدار لذت آن‌ها از موسیقی را برسی می‌کرد. به گفتن مثال، از افراد پرسیده شد که مقدار موافقت و مخالفت خود را با جملات اراعه‌شده اظهار کنند؛ جملاتی همانند «هنگامی موسیقی را با فردی به اشتراک می‌گذارم، حس ربط خاصی با آن شخص دارم» و «در اوقات فراغت به سختی به موسیقی گوش می‌دهم.»

محققان سپس از یک روش آماری برای تجزیه‌و‌تحلیل سهم نسبی ژنتیک و عوامل محیطی در تفاوت‌های موسیقایی بین شرکت‌کنندگان منفعت گیری کردند.

یافته‌های تحقیق نشان داد که به گمان زیاد ژنتیک نقش مهمی در تأثیرگذاری بر مقدار لذتی که موسیقی به ارمغان می‌آورد بازی می‌کند. در این مطالعه مقدار لذت و تاثییر از موسیقی دوقلوهای همسان بیشتر از دو برابر همانند‌تر از دوقلوهای ناهمسان می بود.

در قسمت فرد دیگر از تحقیق، محققان توانایی شرکت‌کنندگان را برای اختلاف بین ملودی‌ها، ریتم‌ها و زیر‌و‌بَم‌های گوناگون، آزمایش کردند. آن‌ها دریافتند که تأثیر آشکار ژنتیک بر لذت‌بردن از موسیقی لزوماً با توانایی موسیقی مرتبط نیست. این قسمت از تحقیق، تاثییر ژن بر لذت از موسیقی یا توانایی موسیقی را بازدید نکرد، بلکه ربط تاثیرات ژن‌های موثر در لذت موسیقی را بر توانایی موسیقی بازدید کرد.

شناسایی ژن مسئول برای یک صفت پیچیده‌ی انسانی سخت، اما امکان پذیر. اسکن گسترده‌ی ژنوم در شجره‌نامه‌های سرزمین فنلاند نشان داده که توانایی موسیقی با چندین ناحیه کروموزومی در ژنوم انسان مرتبط است. نتایج مطالعاتی دیگر دریافته توانایی موسیقایی دارای مولفه‌های ژنتیکی قوی است.

دکتر پیتر هریسون از دانشگاه کمبریج در رابطه مطالعه می‌گوید: «فکر می‌کنم این یافته کاملاً او گفت و گو‌برانگیز است. سهل‌انگارانه است که توانایی موسیقایی امکان پذیر مبنای ژنتیکی داشته باشد. این توضیحی آسان برای توانایی ذاتی برخی افراد در موسیقی است که می‌توانند توانایی‌های شگفت‌انگیزی را از سنین جوانی پرورش دهند.» احتمالا کمتر آشکار باشد که لذت گوش‌دادن به موسیقی تحت تاثییر ژن‌ها است؛ به این علت به باور وی هریسون، «اشکار کردن این چنین تأثیری در این تحقیقات دلنشین است.»

یافته‌های تازه به این معما که چرا موسیقی می‌تواند این چنین تاثییر قدرتمندی بر افراد خاص داشته باشد، قطعه‌ی جدیدی اضافه می‌کند. به‌ حرف های‌ی محققان: «نتایج تحقیقات راه‌حل‌های جدیدی را برای منفعت گیری از تفاوت‌های بین فردی برای فهمیدن زیست‌شناسی در یک جنبه‌ی کلیدی از حرکت انسان اراعه می‌کند.

اما یک دانشمند معتقد است که تأثیرات فرهنگی در لذت موسیقی نیز نباید دست‌کم گرفته بشود. نیک کالینز از دانشگاه دورهام بریتانیا می‌گوید: «امکان پذیر یک مؤلفه ژنتیکی که زیربنای توانمندیها و ترجیحات شنوایی خاص است، وجود داشته باشد؛ اما تاثیرات سنگین فرهنگی بر تکامل موسیقی را نمی‌توان تنها به ژنتیک نسبت داد.»