نور آبی امکان پذیر علت بیدار ماندن شما در شب نباشد

همان گونه که امروز صبح پرده‌ها را کنار زدید تا غرق نور خورشید شوید، تاثییر دومینویی از عکس العمل‌های شیمیایی ضمانت کرد بیولوژی شما با حلقه‌های بی‌آخر شب و روز هماهنگ بشود.

به‌طورخاص، محدوده دقیقی از طول موج‌ها در نور روز، نوعی سلول حسی پشت چشم را تحریک می‌کند که به مغز می‌گوید صبح شده و زمان تنظیم مجدد ساعت درونی بدن شما فرارسیده است. آن گیرنده‌های نوری حساس به نور که سلول‌های گانگلیونی حساس به نور شبکیه (ipRGCs) نامیده خواهد شد، در فهمیدن واقعی ما از رنگ نقشی ندارند و این ماموریت برعهده سلول‌های مخروطی مجاور است.

کریستین بلوم، متخصص کرونوبیولوژی از دانشگاه بازل سوئیس می‌گوید: «با‌این‌حال، سلول‌های گانگلیونی حساس به نور نیز اطلاعاتی را از سلول‌های مخروطی دریافت می‌کنند. این کار جهت مطرح این سوال می‌بشود که آیا مخروط‌ها و درنتیجه رنگ روشن بر ساعت درونی نیز تاثییر می‌گذارد؟»

دانش علمی مدرن به ما پیشنهاد می‌کند زمان خواب از وسایلی که مقدار قابل‌توجهی تابش آبی ساطع می‌کنند، همانند تلفن‌های هوشمند، صفحه کامپیوتر و تبلت دوری کنیم. استدلال منطقی برای این کار وجود دارد: سلول‌های گانگلیونی حساس به نور درون چشم‌های ما به طول موج‌های مختصر مختصر تابش الکترومغناطیسی (تقریبا ۴۹۰ نانومتر) عکس العمل نشان خواهند داد. اگر این تنها طول موج حاضر باشد، سلول‌های مخروطی حساس به طور موج مختصر ما شلیک خواهد شد (درحالی‌که مخروط‌های حساس به طول موج متوسط و بلند فعالیتی نشان نمی‌دهند) که کدی برای مغز است که فکر کند همه چیز سایه‌ای از رنگ آبی است.

با دقت به این که نور آبی در طول ساعت روز در آسمان پراکنده می‌بشود، منطقی است که چشم‌های ما این طول موج را به‌گفتن نشانه اغاز و آخر زمان خواب منفعت گیری کند.

سلول‌های گانگلیونی حساس به نور شبکیه که غرق درخشش آبی لامپ‌های فلورسنت و پیکسل‌های LED شده‌اند، به ضربان‌ساز شبانه‌روزی درون سر ما سیگنال خواهند داد که زمان فعالیت فرارسیده است. برخی از پژوهش‌ها نشان خواهند داد این فریب می‌تواند به سلامتی ما صدمه بزند.

بلوم با درنظر گرفتن تاثییر ترکیب طول موج‌های نور بر سلول‌های مخروطی فکر کرد امکان پذیر اتفاق پیچیده‌تری در جریان باشد و آزمایشی را برای فهمیدن این نوشته طراحی کرد. او می‌گوید: «مطالعه‌ای از سال ۲۰۱۹ که روی موش‌ها انجام شده می بود، نشان داده می بود نور زرد نسبت‌به نور آبی تاثییر نیرومندتری بر ساعت درونی دارد.»

بلوم و گروهش هشت مرد و هشت زن بالغ و سالم را در آزمایش ۲۳ روزه خود به کار گرفتند. داوطلبان بعد از عادت‌کردن به زمان خواب اشکار به زمان یک هفته، سه نوبت به آزمایشگاه آمدند و در آن به زمان یک ساعت در شب درمعرض نور کنترل شده سفید، زرد و آبی کمرنگ قرار گرفتند. هیچ‌یک از تجزیه‌وتحلیل‌ها نشان نداد رنگ فهمیدن‌شده از نور بر زمان یا کیفیت الگوی خواب داوطلبان تاثییر دارد. درعوض، هر سه حالت جهت تاخیر خواب شد که مشخص می کند تاثییر نور پیچیده‌تر از چیزی است که قبلا فکر می‌شد.

نتایج آزمایش‌های بلوم بدان معنی نیست که سلول‌های گانگلیونی حساس به نور شبکیه تحت‌تاثییر طول موج‌های آبی نور قرار نمی‌گیرند. درعوض، مشخص می کند نور سفید که پر از امواج آبی است، اما سلول‌های مخروطی را به دیدن زرد، قرمز با بنفش تحریک می‌کند، هم چنان می‌تواند بر چرخه خواب ما تاثییر بگذارد. همین‌طور، نوری که آبی به‌نظر می‌رسد، اما به قدر کافی شدید نیست که سلول‌های گانگلیونی حساس به نور شبکیه را به فعالیت وادارد، امکان پذیر تاثییر مقداری بر ریتم روزانه بدن ما داشته باشد.

بلوم در عرصه کاربرد احتمالی نتایج مطالعه تازه می‌گوید: «ازنظر فناوری، می‌توان نسبت طول موج‌های مختصر را حتی بدون تنظیم رنگ نمایشگر افت داد، اگرچه این کار تا این مدت در نمایشگرهای تلفن‌های همراه تجاری اجرا نشده است.»

یافته‌های پژوهش در مجله‌ی Nature Human Behavior انتشار شده است.