تلسکوپ فضایی جیمز وب راز دیرینه‌ ابرنواختر نزدیک به زمین را حل کرد

پژوهشگرها در نزدیکی مرکز باقی مانده ابرنواختر و نزدیک به محل وقوع انفجار، به یافته‌ی غیرمنتظره‌ای دست یافتند: اتم‌های آرگون سنگین و سولفور که الکترون‌های خارجی‌شان را از دست داده بودند. به این فرآیند یونیزاسیون می‌گویند.

شاخه‌های بسیاری برای یونیزاسیون وجود دارد که شامل اضافه‌شدن یا حذف الکترون است. پژوهشگرها با اجرای یک مدلسازی به این نتیجه رسیدند که در این نوع خاص، تنها یک توضیح وجود دارد: ستاره نوترونی.

مدل‌های پژوهشگرها به دو سناریو برای شکل‌گیری ستاره‌ نوترونی انجامیدند. در اولین سناریو، پرتوهای ایکس و فرابنفش قوی از ستاره‌ی نوترونی زیاد داغ علتپراکندگی الکترون‌ها در میانه سرد شدن ستاره خواهد شد. در دومین سناریو، بادهای ذرات منتشرشده از یک ستاره‌ی نوترونی چرخان می‌توانند با مواد مجاور برای یونیزه کردن اتم‌ها عکس العمل دهند. به حرف های‌ی مایک بالو، ستاره‌شناس کالج دانشگاهی لندن:

کشف خطوط نشر آرگون و سولفور یونیزه از مرکز سحابی اطراف ابرنواختر 1987A با طیف‌سنج‌های NIRSpec و MIRI جیمز وب، مدرکی بر وجود منبع مرکزی پرتوهای یونیزه است. این داده‌ها با وجود ستاره‌ی نوترونی به‌گفتن منبع قوی پرتوهای یونیزه سازگاری دارند. رازی که بیشتر از ۳۰ سال بی‌جواب مانده می بود، اکنون حل شده است.

کشف تازه با نظریه‌های متعدد درمورد‌ی ستاره‌های نوترونی سازگار است. مدل‌ها نشان خواهند داد که مقادیر بالای آرگون و سولفور در ستاره‌های درحال مرگ درست پیش از وقوع ابرنواختر تشکیل خواهد شد. دانشمندان ده‌ها سال پیش پیش‌بینی کره بودند که پرتوهای ایکس و فرابنفش داخل باقی مانده ابرنواختر نشان‌دهنده‌ی وجود ستاره‌ی نوترونی تازه‌متولد‌شده‌ای می باشند. با این‌حال هیچکس فکرش را نمی‌کرد که این قضیه به این شیوه حل بشود و پیش بینی نشده می بود که این جرم فشرده از طریق انتشار کردن خط انتشار کردن قوی آرگون کشف بشود.

رصدها دیدگاه‌های جدیدی را درمورد‌ی اولین لحظات بعد از وقوع ابرنواختر نوع II نشان خواهند داد. پژوهش‌های آینده درمورد‌ی این جرم نجومی جوان با تلسکوپ جیمز وب و دیگر تلسکوپ‌ها به ستاره‌شناس‌ها امکان خواهند داد تا نکات بیشتری را درمورد‌ی این رویدادهای گیج‌کننده‌ی نجومی بیاموزند.