کشف غیرمنتظره: میماس، قمر کوچک زحل، اقیانوس زیرسطحی دارد

پژوهشگران نه‌تنها توانستند تعیین کنند که اقیانوس‌های میماس فقط برای چند میلیون سال وجود داشته‌اند (به‌علت این حقیقت که مدار قمر پهن یا گریزان از مرکز باقی مانده است)، بلکه این چنین موفق شدند مقدار آب احتمالی حاضر در اقیانوس‌ها را تخمین بزنند.

به‌نظر می‌آید که آب اقیانوس‌ها درحال ساییدن هسته‌ی سنگی میماس است و همزمان بر تاثییر اصطکاک ناشی از این عمل، گرم می‌بشود. این برهم‌کنش‌ها این چنین جهت وقوع تغییراتی خواهد شد که پژوهشگران آن‌ها را «فرایندهای شیمیایی دلنشین» توصیف می‌کنند.

فکر می‌بشود که برهم‌کنش‌های آب و سنگ نقش حیاتی در پیدایش و تداوم حیات روی زمین داشته‌اند؛ بدین معنی که این نوع فرآیندهای شیمیایی روی میماس چشم‌انداز شوق‌انگیزی برای پژوهش‌ها درمورد‌ی حیات و سکونت‌پذیری در منظومه شمسی اراعه خواهند داد.

والری لاینی، عضو تیم اکتشاف و دانشمند در رصدخانه پاریس می‌گوید: «میماس جسم کوچکی است که با وجود فقدان فعالیت زمین‌شناسی، به‌شدت سرد به‌نظر می‌رسد و هیچ زمان انتظار نمی‌رود که درون آن هرگونه فعالیت ژئوفیزیکی همانند گرمایش یا تماس بین آب و سیلیکات‌های حاضر در هسته سنگی وجود داشته باشد. کشف این که این اتفاقات درحال وقوع می باشند، واقعاً شگفت‌انگیز است.»

لینی انتظار دارد که به‌منظور پژوهش‌های زیاد تر در آینده، یک فضاپیما را روی سطح میماس یا حتی انسلادوس فرود بیاورد. او افزود: «تقریباً مطمئنم که هر مأموریت فضایی به انسلادوس از میماس نیز بازدید خواهد کرد؛ چون آن‌ها فاصله‌ی زیاد مقداری با یکدیگر دارند و سامانه‌های اقیانوسی زیاد یکسانی، فقطً در زمان‌های گوناگون در تکامل خود می باشند.»

بااین‌حال با دقت به آنکه فضاپیمای پیشنهادی «اوربی‌لندر» ناسا قرار است در سال ۲۰۳۸ زمین را ترک کند و در سال ۲۰۵۰ به انسلادوس برسد، تا کاوش اقمار اقیانوسی زحل تا این مدت راه زیاد درازی باقی مانده است.

لینی افزود: «پافشاری می‌کنم که میماس قطعاً همانند اجرامی نیست که امکان پذیر سکونت‌پذیر باشند. درنتیجه اگر این جسم سکونت‌پذیر باشد، چه فردی می‌داند چه نوع اجرام فرد دیگر می‌توانند سکونت‌پذیر باشند؟»

یافته‌های پژوهشگران ۷ فوریه در نشریه نیچر انتشار شد.