زحل این روزها شکوه همیشگی‌اش را ندارد؛ احتمالا صد میلیون سال دیگر کاملاً بدون حلقه شود_مستطیل زرد

اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌بشود. زمان اعتدال بهاری یا پاییزی زحل، خورشید دقیقاً در راستای استوای این سیاره قرار می‌گیرد. از آنجا که حلقه‌های زحل هم در امتداد استوای آن می باشند، در این زمان حلقه‌ها درست از لبه دیده خواهد شد. به علت باریک بودن زیادشان، تقریباً نامرئی به نظر می‌رسند و به جای آن همه شکوه و پهنای طلایی، فقط همانند یک خط باریک روی سیاره دیده خواهد شد.

تا این مدت دقیق نمی‌دانیم حلقه‌های زحل از کجا آمده‌اند. زیاد تر دانشمندان سیاره‌شناس اعتقاد دارند که آن‌ها نزدیک به ۴۰۰ میلیون سال پیش شکل گرفته‌اند؛ یعنی نسبت به عمر بیشتر از ۴ میلیارد ساله زحل، زیاد جوان‌اند. این عدد بر پایه مقدار گرد و غبار روی ذرات یخی حلقه‌ها محاسبه شده است، ولی برخی تحقیقات عمر مختصر‌تری هم نظر داده‌اند.

اگر حلقه‌ها قبل از ۵۰۰ میلیون سال پیش وجود نداشتند، سوال مهم این است: آیا اکنون آن‌ها یکی از ویژگی‌های دائمی زحل می باشند یا ما فقط خوش‌شانس بوده‌ایم که در این دوران زندگی می‌کنیم و می‌توانیم آن‌ها را مشاهده کنیم؟ جواب قطعی تا این مدت اشکار نیست. برخی نظریه‌ها می‌گویند حلقه‌ها نتیجه رویدادی فاجعه‌بار همانند برخورد دو قمر زحل با هم یا خردشدن یکی از آن‌ها دراثر نیروی گرانش شدید سیاره است.

در همین میانه، حلقه‌ها آرام‌آرام در حال نابودی‌اند. ذرات یخ از حلقه‌های داخلی روی زحل می‌بارند و حجم حلقه‌ها کم می‌بشود. فضاپیمای کاسینی مشاهده کرد که ذرات یخیِ حاضر در حلقه‌های داخلی زحل، کم‌کم به سمت سیاره سقوط می‌کنند و روی استوای آن می‌ریزند. مطالعات نشان داده‌اند که میدان مغناطیسی زحل در این روال دخالت دارد.

در واقع، ذرات یخی زمان چرخش به دور زحل با ذرات دیگر یا حتی با میدان مغناطیسی و محیط اطراف خود اصطکاک اشکار می‌کنند. اصطکاک علتمی‌بشود این ذرات بخشی از انرژی حرکتی‌شان را از دست بدهند. هنگامی انرژی مداری کم می‌بشود، ذره دیگر نمی‌تواند در همان مدار باقی بماند و آرام‌آرام به سمت سیاره کشیده می‌بشود و در نهایت روی زحل فرو می‌ریزد.