یافته ناامیدکننده جیمز وب: سیاره نویدبخش منظومه تراپیست ۱ هیچ نشانه‌ای از حیات ندارد_مستطیل زرد

در جستجوی نشانه‌های حیات در یک سیاره فراخورشیدی کوچک که نویدبخش به‌نظر می‌رسید، امیدهای اخترشناسان کمرنگ شده است.

موجودات زنده، آن‌طور که ما می‌شناسیم، در جوی همانند به زمین بهترین شرایط را برای رشد دارند؛ اما دانشمندانی که با منفعت گیری از تلسکوپ فضایی جیمز وب به سراغ بازدید سیاره‌ای به نام «تراپیست-۱ دی» رفتند، نتوانستند هیچ نشانه‌ای از وجود جوی همانند زمین را در آنجا اشکار کنند.

سیاره‌های فراخورشیدی به دور ستارگانی غیر از خورشید ما می‌چرخند و سیاره مورد او گفت و گو، سومین سیاره از هفت دنیایی است که به دور تراپیست-۱ در چرخش می باشند؛ ستاره‌ای که نزدیک به ۴۰ سال نوری از ما در کهکشان راه شیری فاصله دارد. این ستاره از نوع «کوتوله سرخ» است و از آنجایی که نور مایل به قرمز ساطع می‌کند و اندازه‌ای کوچک دارد، بدین نام خوانده می‌بشود.

در جستجوها برای حیات در نقاط دیگر کهکشان، کشف منظومه سیاره‌ای تراپیست-۱ رویدادی مهم محسوب می‌شد. پژوهشگران در سال ۲۰۱۷ اظهار کردند که هفت سیاره‌ی این ستاره، پتانسیل بالایی برای میزبانی حیات دارند. اما در سال‌های سپس، اخترشناسان جوی سکونت‌پذیر در دو سیاره نزدیک‌تر به ستاره اشکار نکردند و اکنون در حال بازدید سیاره‌های بیرونی‌تر می باشند.

ستاره تراپیست-۱ که نامش از تلسکوپی در صحرای آتاکامای شیلی گرفته شده، مقداری از سیاره مشتری بزرگ‌تر است. کوتوله‌های سرخ رایج‌ترین ستاره‌ها در کهکشان ما می باشند؛ اما مطالعه‌ی این ستاره و سیاره‌هایش نسبت به تعداد بسیاری از منظومه‌های سیاره‌ای دیگر، مقداری آسان‌تر است؛ چون هم نسبتاً نزدیک به زمین قرار دارند و هم هفت سیاره‌ی آن فشرده و دارای دوره تناوب مداری مختصر می باشند.

این چنین ویژگی‌هایی جهت می‌بشود تا سیاره‌های منظومه تراپیست-۱ برای روشی به نام «طیف‌سنجی گذری» مناسب باشند. در این روش، هنگامی نور ستاره زمان گذر از جو سیاره به تلسکوپ جیمز وب می‌رسد، دانشمندان با بازدید طول موج‌های جذب‌شده، به ترکیب شیمیایی جو پی می‌برند.

کارولین پیولت-غرایب، پژوهشگر پسادکترا در دانشگاه شیکاگو و نویسنده مهم مطالعه، به‌نقل از نیویورک‌تایمز می‌گوید سیاره سنگی سوم از ستاره تراپیست-۱ امیدبخش به‌نظر می‌رسید. اما نوری که از کنار این سیاره به تلسکوپ جیمز وب رسید، نشانه‌ای از عبور از بین مولکول‌های جوی حیاتی برای زندگی روی زمین، همانند آب یا دی‌اکسیدکربن، نداشت.

امکان پذیر اخترشناسان ناچار شوند دقت خود را به سیاره‌هایی معطوف کنند که به دور ستاره‌هایی روشن‌تر، همانند خورشید ما، می‌چرخند. جیکوب بین، اخترشناس دانشگاه شیکاگو که در مطالعه شراکت نداشته است، می‌گوید سیاره‌های چرخان به دور ستارگان خورشیدمانند سخت‌تر قابل مشاهده می باشند و به گمان زیادً به تلسکوپی دیگر نیاز دارند. او او گفت: «ما تا این مدت این سوال مهم را داریم: آیا حیات می‌تواند در جای فرد دیگر شکل بگیرد؟»

پیولت-غرایب نیز موافق است که احتمالا سیاره‌های دیگر شانس بیشتری برای داشتن حیات نسبت به تراپیست-۱ دی داشته باشند؛ اما او تا این مدت نمی‌خواهد این سیاره را کنار بگذارد. او گفت: «راه حلهای مختلفی برای فهمیدن وجود جو در سیاره‌ها وجود دارد و طیف‌سنجی گذری فقط یکی از آن‌ها است.»

به‌حرف های‌ی بین، منظومه تراپیست-۱ «آزمایشگاهی بسیار برای مطالعه سیاره‌های سنگی در اطراف ستارگان دیگر» است. او افزود تحقیقات تا بحال، حتی با وجود نتیجه‌ی عمدتاً منفی این مطالعه، داده‌های دلنشین بسیاری به همراه داشته است. «بعضی اوقات هنگامی جستجو می‌کنیم، نومید می‌شویم. اما اگر جستجو نکرده بودیم، هیچ زمان نمی‌دانستیم و همیشه بهتر است که بدانیم.»

مطالعه روز چهارشنبه در نشریه The Astrophysical Journal انتشار شد.