درس‌هایی از تمدن‌های باستانی برای خنک نگه‌داشتن خانه‌ها در آب‌و‌هوای گرم_مستطیل زرد

با افزایش دما در سراسر کره زمین، بسیاری تابستان‌های گرم همانند تابستان‌های سال ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ زیاد تر خواهد شد و طوفان‌های شدید در برخی مناطق امکان پذیر به قطعی برق زیاد تر منجر بشود. به‌منظور آماده‌شدن برای آینده‌‌ای حتی گرم‌تر، طراحان امروزی می‌توانند از قبل درس بگیرند.

سومری‌ها در نزدیک به شش هزار سال پیش در اقلیمی گرم و خشک که اکنون در جنوب عراق امروزی قرار دارد، زندگی می‌کردند. حتی در آن زمان، آن‌ها تکنیک‌هایی برای مدیریت گرما داشتند.

باستان‌شناسانی که باقی مانده شهرهای بین‌النهرین را مطالعه می‌کنند، توضیح خواهند داد که چطور ساختمان‌های سومری‌ها دیوارهای ضخیم و پنجره‌های کوچکی داشت که می‌توانست روبه رو با گرما را به حداقل رساند و دمای داخل را پایین نگه دارد.

سومری‌ها دیوارها و سقف‌های بناهای خود را با موادی همانند خشت یا گل می‌ساختند که می‌توانند گرما را در طول روز جذب و در شب آن را آزاد کند. آن‌ها این چنین ساختمان‌ها را درست کنار هم می‌ساختند و این کار تعداد دیوارهای درمعرض تابش شدید خورشید را افت می‌داد. حیاط‌های کوچک، روشنایی و تهویه را تامین و خیابان‌های باریک به داشتن سایه در طول روز پشتیبانی می‌کردند و به عابران امکان می‌دادند به راحتی در شهر رفت و آمد کنند.

مصریان باستان نیز از موادی منفعت گیری می‌کردند که می‌توانست از گرما جلوگیری کند. کاخ‌ها از سنگ ساخته می‌شدند و دارای حیاط بودند و در ساخت ساختمان‌های مسکونی از خشت منفعت گیری می‌شد.

تعداد بسیاری از مردم برای فرار از گرما حرکت کوچ‌نشینی را در ساختمان‌های خود در پیش می‌گرفتند: از آنجا که تراس‌های پشت‌بام خنک‌تر می بود، شب‌ها از آن‌ها به‌گفتن محل خواب منفعت گیری می‌کردند.

مصریان برای خنک‌کردن ساختمان‌های خود فناوری منحصر‌به‌فردی به نام «ملقف» را ابداع کردند که شامل دیوارهای بلند دارای دریچه‌ای است که رو به بادهای غالب قرار می‌گیرند. دریچه‌ها به‌گفتن مجرایی برای گرفتن باد عمل می‌کنند و آن را به سمت پایین هدایت می‌کنند تا به خنک‌کردن بنا پشتیبانی کنند. بادی که داخل می‌بشود، جریان هوایی تشکیل می‌کند که به خروج گرما از دریچه‌های دیگر پشتیبانی می‌کند.

اصل ملقف را می‌توان در مقیاس بزرگ‌تر برای خنک‌کردن فضاهای بزرگ‌تر نیز منفعت گیری کرد. این سیستم که در ایران به بادگیر معروف است، امروزه در ساختمان‌های خاورمیانه و آسیای مرکزی منفعت گیری می‌بشود و بدون نیاز به تهویه مطبوع حتی در دوره‌های زیاد گرم سال، محیطی راحت فراهم می‌کند.

تمدن‌ها در دیگر قاره‌ها و زمان‌ها، استراتژی‌های شبیهی را برای زندگی در آب‌وهوای گرم و خشک درپیش گرفتند و راه‌حل‌های بی همتا خود را ابداع کردند.

مردمان پوئبلو که از بومیان آمریکایی ساکن در سرزمین‌های جنوب غربی جاری ایالات متحده بودند، پنجره‌های کوچک و مصالحی همانند خشت و سنگ را به‌کار می‌بردند و ساختمان‌هایی با دیوارهای مشترک طراحی می‌کردند تا مقدار ورود گرما را به حداقل برسانند.