تاثییر خشونت تا نسل‌ها در ژنوم ما برجای می‌ماند_مستطیل زرد

زندگی پراسترس می‌تواند آثاری را روی کد ژنتیکی ما برجای گذارد و برخی از این آثار امکان پذیر به فرزندانمان منتقل شوند. پژوهش جدیدی مشخص می کند اثرات ضربه‌های روحی که مادر توانایی می‌کند، حتی بعد از آخر یافتن خشونت، برای زمان طویل باقی می‌ماند.

تیمی بین‌المللی از پژوهشگران سازوکارهای فیزیکی پشت صدمه‌های روانی بین‌نسلی در انسان را نشان داده و توضیح خواهند داد که چرا افرادی که در سابقه خانوادگی خود سختی‌ها و مشکلاتی داشته‌اند، زیاد تر درمعرض مشکلات سلامت روان همانند اضطراب و افسردگی قرار دارند، حتی اگر خودشان مستقیماً این سختی‌ها را توانایی نکرده باشند.

پژوهشگران DNA جمع‌آوری‌شده از ۴۸ خانواده سوری از سه نسل را مورد بازدید قرار دادند. این خانواده‌ها شامل مادربزرگ‌ها یا مادرانی بودند که در دوران بارداری از محاصره و کشتار حما در سال ۱۹۸۲ یا قیام مسلحانه سال ۲۰۱۱  (که هر دو بخشی از جنگ داخلی سوریه بودند) گریخته بودند.

پژوهشگران با همکاری نزدیک این خانواده‌ها که اکنون در اردن زندگی می‌کنند، توانستند مثالهایی از سلول‌های داخل گونه‌ی ۱۳۱ نفر را جمع‌آوری کنند. مثالها برای بازدید تحول در آثار اپی‌ژنتیکی تجزیه‌وتحلیل شدند. تغییرات اپی‌ژنتیکی مستقیماً در توالی DNA اتفاق نمی‌افتند، بلکه تغییرات شیمیایی می باشند که بر نحوه کارکرد ژن‌ها تأثیر می‌گذارند.

پژوهشگران خانواده‌هایی را که قبل از سال ۱۹۸۰ از سوریه مهاجرت کرده بودند، به‌گفتن گروه کنترل انتخاب کردند. آن‌ها در ۱۴ قسمت ژنوم افرادی که مادربزرگ‌هایشان دعوا حما در سال ۱۹۸۲ را توانایی کرده بودند، تغییراتی را اشکار کردند.

هشت مورد از این تغییرات حتی در DNA نسل‌های بعدی که خود خشونت را مستقیما توانایی نکرده بودند، دیده می‌شد. نتایج این چنین حاکی از آثاری از تسریع پیری اپی‌ژنتیکی می بود که امکان پذیر خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن را افزایش دهد. علاوه‌براین، در ۲۱ ناحیه ژنومی دیگر نیز آثاری از تغییراتی مشاهده می‌شد که مستقیما ناشی از خشونت در جنگ داخلی سوریه بودند. تغییراتی که پژوهشگران مشاهده کردند، بین قربانیان خشونت و فرزندان آنها ثابت می بود و این کار مشخص می کند استرس ناشی از درگیری پیامرسانی شیمیایی مرتبط با ژن‌ها را تحول داده می بود.

تغییرات ژنی پایداری که در جواب به استرس ظاهر می‌بشود و چندین نسل باقی می‌ماند، قبلاً در حیوانات دیده شده می بود، اما مطالعات بسیاری در رابطه این که این اتفاق در انسان‌ها هم چطور می‌افتد، انجام نشده می بود. آنچه از مطالعه تازه اشکار نیست، این است که تغییرات مشاهده‌شده چه تأثیری بر سلامت افراد خواهند داشت.

پژوهشگران تحت‌تأثیر پشتکار و استقامت این خانواده‌ها قرار گرفته‌اند. مولیگان، انسان‌شناسی در دانشگاه فلوریدا می‌گوید: «در بین همه این خشونت‌ها، تا این مدت می‌توانیم مقاومت بسیار آن‌ها را تحسین کنیم. آن‌ها زندگی‌ رضایت‌قسمت و پرباری دارند، بچه‌دار خواهد شد و سنت‌ها را ادامه خواهند داد. آن‌ها استقامت کرده‌اند. این تاب‌آوری و استقامت به گمان زیادً از ویژگی‌های بی همتا انسان‌ها است. »

یقیناً، خشونت پیامدهای مخرب زیاد بیشتری برای قربانیان و فرزندان آنها دارد و صدمه‌های قابل‌توجهی به سلامت روان و سلامت جسمی آن‌ها داخل می‌کند که به راحتی از بین بردن نمی‌شوند.

پژوهشگران می‌گویند این نتایج به گمان زیادً به انواع گوناگون خشونت همانند خشونت خانگی، خشونت جنسی و خشونت با اسلحه نیز قابل تعمیم است. این اعمال اثراتی ماندگار دارند که تنها اختصاصی افراد دچار نیست و به دیگران هم منتقل می‌بشود. مولیگان می‌گوید: «این ایده که تروما و خشونت می‌توانند پیامدهایی برای نسل‌های آینده داشته باشند، باید به مردم پشتیبانی کند همدلی بیشتری داشته باشند و سیاست‌گذاران را تشویق کند زیاد تر به مشکل خشونت دقت کنند.»

پژوهش در مجله‌ی Scientific Reports انتشار شده است.