نئاندرتال‌ها و انسان‌های خردمند اولیه آیین‌های متغیری برای دفن مردگان داشتند_مستطیل زرد

تفاوت در روشهای تدفین برای پژوهشگران شگفت‌انگیز می بود؛ چون انتظار نمی‌رفت که گروه‌های کوچک و پراکنده در بازه‌های وقتی و مکانی طویل، این چنین الگوهای پایداری را در روشی دفن مردگان داشته باشند. جان هاکس، دیرین‌انسان‌شناس از دانشگاه ویسکانسین، می‌گوید: «داده‌ها محدود، اما مثالها دیدنی می باشند. یافته‌ها مشخص می کند که روشهای تدفین مشخصی وجود داشته که نئاندرتال‌ها و انسان‌های اولیه را از هم نزدیک می‌کرده است.»

به حرف های‌ی بین، شگفت‌انگیزترین مسئله این است که دفن اجساد ابتدا در شام انجام شد و دیگر آیین‌های تدفین در آفریقا و اروپا، بعدها به وجود آمد.

شواهد فرد دیگر نیز وجود دارد که مشخص می کند نئاندرتال‌ها و انسان‌های اولیه در شام، دانش خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذاشتند. بین توضیح می‌دهد: «اگر فقط مصنوعات کشف‌شده در شام را بازدید کنید و استخوانی در دسترس نباشند، نمی‌توانید تشخیص دهید که این منطقه متعلق به نئاندرتال‌ها یا انسان‌های خردمند است.»

اما علاوه بر تبادل دانش، پشت دفن اجساد نیز امکان پذیر دلایل عملی وجود داشته باشد. به حرف های‌ی بین، «هنگامی گروه‌های بسیاری در یک منطقه زندگی می‌کردند و بر سر منبع های با یکدیگر رقابت داشتند، دفن مردگان می‌توانست به آن‌ها پشتیبانی کند که حق مالکیت خود را بر غارها اثبات کنند.»

بااین‌حال، هاکس معتقد است که با دقت به پراکندگی هر دو گروه در سراسر جهان، تعداد مکان‌های بازدید‌شده تا این مدت برای نتیجه‌گیری قطعی کافی نیست. او می‌گوید: «سوال این است که آیا این آیین‌ها از منبعی واحد به بقیه منتقل شده‌اند؟ داده‌های جاری برای جواب‌دادن به این سوال کافی نیست.»

بین با نظر هاکس موافق است و می‌گوید باید کاوش‌های بیشتری انجام بشود: «ما باید حفاری‌های بیشتری انجام دهیم. احتمالا در آینده، ۳، ۳۰ یا ۳۰۰ سال دیگر، با اشکار‌شدن مثالهای تدفین تازه، دیدگاه ما نیز تحول کند.»

یافته‌های مطالعه در مجله‌ی L’Anthropologie انتشار شده است.