چطور امکان پذیر سیاره مشتری سطح نداشته باشد؟_مستطیل زرد

اگر از بالای جو زمین اغاز کنید و نزدیک به ۱۰۰ کیلومتر پایین روید، سختی هوا به‌طور مدام افزایش می‌یابد و درنهایت به سطح زمین، برخورد می‌کنید که آب یا خشکی است. آن را با مشتری قیاس کنید: از نزدیکی بالای اتمسفر که عمدتا از هیدروژن و هلیوم اغاز شده است، به سمت پایین بروید. همچون زمین هرچه به سمت پایین‌تر بیایید، سختی افزایش می‌یابد؛ اما در آنجا افزایش سختی زیاد زیاد تر است.

همان گونه که لایه‌های گاز بالای سر شما زیاد تر به سمت پایین سختی می‌آورند، همانند این است که ته اقیانوس باشید اما به جای آب، توسط گاز احاطه شده‌اید. سختی به حدی زیاد می‌بشود که بدن انسان خرد و متلاشی می‌بشود.

اگر ۱۶۰۰ کیلومتر پایین بروید، حرکت گاز متراکم راه اندازی‌دهنده مشتری شگفت می‌بشود. درنهایت این گاز به شکلی از هیدروژن تبدیل می‌بشود و چیزی را تشکیل می‌کند که می‌توان آن را بزرگ‌ترین اقیانوس منظومه شمسی، یقیناً بدون آب نامید.

اگر نزدیک به ۳۲ هزار کیلومتر دیگر پایین‌تر بروید، هیدروژن زیاد تر همانند فلز مایع جاری می‌بشود که ماده‌ای زیاد شگفت است؛ آن‌قدر غیرمعمول که دانشمندان تازه همین اواخر به سختی آن را در آزمایشگاه بازتولید کردند. اتم‌های این هیدروژن فلزی مایع به قدری فشرده خواهد شد که الکترون‌های آن آزادانه پرسه می‌زنند.

برای داشته باشید که انتقال لایه‌ها در مشتری تدریجی است و ناگهانی رخ نمی‌دهد. انتقال از گاز هیدروژن معمولی به هیدروژن مایع و سپس هیدروژن فلزی کم کم اتفاق می‌افتد و در هیچ نقطه‌ای مرزی مشخصی از مواد جامد یا سطح وجود ندارد. درنهایت، به هسته مشتری خواهید رسید. این منطقه‌ی مرکزی، داخل مشتری است و نباید با سطح آن نادرست گرفته بشود.