نتیجه مطالعه‌ای تازه: آلرژی به گرده جهت انقراض ماموت‌های پشمالو شد_مستطیل زرد

درنتیجه‌ی افزایش پوشش گیاهی در آخر عصر یخبندان، امکان پذیر به حدی گرده تشکیل شده که حس بویایی ماموت ها را مختل کرده باشد. مطالعه جدیدی مشخص می کند این کار جهت انقراض این جانوران غول‌پیکر شد، اما همه دانشمندان با این استدلال موافق نیستند.

افزایش پوشش گیاهی به علت گرم‌شدن زمین به گمان زیاد انتشار کردن گرده‌ی زیاد در هوا را در پی داشت و علتواکنش‌های آلرژیک در حیوانات شد. این کار امکان پذیر حس بویایی جانوران را مختل کرده و مانع از تعامل طبیعی آن‌ها با هم شده باشد. ناتوانی در استشمام بوی همدیگر در فصل تولیدمثل می‌توانسته مانع از این بشود که ماموت‌ها جفتی اشکار کنند و از این راه به افت شدید جمعیت و درنهایت انقراض آن‌ها منجر شده باشد.

پژوهشگران در مطالعه خود که در مجله‌ی Earth History and Biodiversity انتشار شده است، می‌نویسند: «یکی از مکانیسم‌های احتمالی انقراض حیوانات در طول تغییرات اقلیمی می‌تواند تشکیل اختلال در حس بویایی برای تشکیل آلرژی در زمان تحول پوشش گیاهی باشد. مقصد از این مطالعه، نظر مکانیسم تکاملی جدیدی برای انقراض ماموت‌ها و دیگر حیوانات بر پایه اختلال در ارتباطات آن‌ها است.»

ماموت‌های پشمالو (Mammuthus primigenius) در دوران پلیستوسن (۲٫۶ میلیون تا ۱۱۷۰۰ سال پیش) زندگی می‌کردند. زیاد تر ماموت‌ها در نزدیک به ۱۰ هزار سال پیش ناپدید شدند، گرچه جمعیت کوچکی از آن‌ها در ورانگل (جزیره دورافتاده‌ای در شمال شرقی روسیه) تا ۴ هزار سال پیش زنده مانده بودند.

پژوهشگران فکر می‌کنند ترکیبی از درون‌آمیزی، شکار توسط انسان‌ها و تحول پوشش گیاهی دست به دست هم دادند و جهت انقراض ماموت‌ها شدند. اما او گفت و گو‌های مداومی دراین‌باره وجود دارد که نقش هر کدام از عوامل مذکور در انقراض ماموت‌ها چه مقدار بوده است.

یکی از راه‌ها برای آزمایش این نوشته که آیا ماموت‌ها دچار آلرژی بودند، بازدید محتوای معده‌ی آن‌ها به جستوجو افزایش رشد گیاهان و انتشار کردن گرده‌های آلرژی‌زا است. در اطراف بافت‌های برخی از لاشه‌های مومیایی‌شده، گرده یا مواد گیاهی مانده است که می‌تواند به شناسایی محرک‌های قبل پشتیبانی کند. پژوهشگران نظر می‌کنند برای تعیین این نوشته که آیا این مواد شیمیایی واقعا جهت عکس العمل آلرژیک در ماموت‌ها شدند، می‌توان بازدید‌هایی برای یافتن پروتئین‌های سیستم ایمنی انجام داد که بدن طی عکس العمل‌های آلرژیک آن‌ها را تشکیل می‌کند.

یکی از مهم‌ترین پروتئین‌های مرتبط با عکس العمل‌های آلرژیک، ایمونوگلوبولین E است که در روده تشکیل و سپس همراه مدفوع دفع می‌بشود، به این علت آزمایش مدفوع فسیل‌شده‌ی ماموت‌ها می‌تواند راهی برای بازدید این نوشته باشد که آیا ماموت‌ها دچار موارد جدی تب یونجه شده بودند یا خیر. بر پایه مطالعه تازه، تا بحال هیچ پژوهشی آثار پروتئین مذکور را در مثالهای باستانی پستانداران بازدید نکرده است.

برخی از متخصصان قانع نشده‌اند که آلرژی نقش مهمی در نابودی ماموت‌ها داشته است. برای مثال، وینسنت لینچ، دانشیار دانشگاه بوفالو در نیویورک می‌گوید: «این ایده زیاد دور از ذهن است و یقین نیستم چطور می‌توانیم آن را ثابت کنیم.» هرچند به‌حرف های‌ی لینچ، مثالهای DNA باستانی نشان خواهند داد آخرین بازمانده‌های ماموت‌های پشمالو توانایی بوییدن برخی از گیاهان را از دست داده بودند.

ژنوم بازسازی‌شده‌ی یک ماموت از جزیره ورانگل، جهش در ژن‌هایی را مشخص می کند که با توانایی تشخیص بوی گل‌ها در ربط بوده است و این کار مشخص می کند آخرین ماموت ها نمی‌توانستند بوی گیاهان گل‌دار را فهمید شوند. گرچه تا وقتی که ایده نویسندگان به صورتی تجربی آزمایش و توسط پژوهش‌های زیاد تر تایید نشود، باور پذیرفته‌شده هم چنان این خواهد می بود که ترکیبی از عوامل محیطی و انسانی جهت انقراض ماموت‌ها شد.