دانشمندان به راز بدمزگی غذاها در فضا پی بردند_مستطیل زرد

گذراندن زمان در فضا اثرات مختلفی بر فضانوردان دارد. برخی از خطرات پرواز فضایی جدی می باشند، برخی دیگر به‌گفتن اثرات شگفت توصیف خواهد شد و برخی همانند این نوشته که غذاها در فضا طعم ناخوشایندی دارند، در این بین قرار می‌گیرند.

تحول طعم غذاها در فضا می‌تواند به قدر کافی جدی باشد که برخی از فضانوردان نتوانند مقدار کافی مواد مغذی دریافت کنند. همین قضیه، گروهی از دانشمندان علوم غذایی از استرالیا و هلند را به بازدید علل احتمالی بدمزگی غذاها در فضا سوق داد. مطالعه تازه آن‌ها مشخص می کند، علت این کار امکان پذیر درواقع ناشی از منزوی‌بودن و ناراحتی فضانوردان باشد.

پژوهش‌های قبل نشان داده است بد بودن طعم غذا امکان پذیر ناشی از تاثییر بی‌وزنی بر نحوه توزیع مایعات داخلی بدن باشد که جهت تورم صورت می‌بشود. این تاثییر طبق معمول با سازگاری بدن با محیط تازه، افت اشکار می‌کند؛ اما برخی از فضانوردان گزارش داده‌اند مشکلات آن‌ها حتی بعد از آخر‌یافتن اثرات جابجایی مایعات ادامه دارد.

جولیا لو، نویسنده ارشد پژوهش می‌گوید یکی از اهداف طویل مدت این مطالعه تهیه غذاهای مناسب‌تر برای فضانوردان و این چنین دیگر افرادی است که در محیط‌های ایزوله زندگی می‌کنند تا مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کنند.

با دقت به سختی آشکار ارسال واقعی سوژه‌ها به فضا، پژوهشگران شرکت‌کنندگان را در محیط حقیقت مجازی قرار دادند که برای همانند‌سازی توانایی وجود در ایستگاه فضایی بین‌المللی طراحی شده می بود.

محیط حقیقت مجازی شامل اجسام شناور برای همانند‌سازی ریزگرانش به همراه فضای محصور همانند محیط داخلی تنگ ایستگاه فضایی و نویز بعد‌عرصه می بود که به صداهای عملیاتی بلندی که در ایستگاه فضایی گزارش شده است، شباهت داشت.

پژوهشگران مثالهایی از سه رایحه گوناگون را به شرکت‌کنندگان اراعه کردند: وانیل، بادام و لیمو. از آن‌ها خواسته شد شدت هر کدام از بوها را در مقیاس یک تا پنج برسی کنند. آن‌ها این کار را ابتدا در اتاقی معمولی و سپس در محیط همانند‌سازی‌شده ایستگاه فضایی انجام دادند.

 شرکت‌کنندگان گزارش کردند درحالی‌که بوی لیمو در هر دو محیطی یکی می بود، دو رایحه دیگر در محیط همانند‌سازی‌شده ایستگاه فضایی شدیدتر به‌نظر می‌رسید. پزوهشگران گمان می‌زنند ترکیب آروماتیک فراری به نام بنزآلدهید که هم در بادام و هم در وانیل وجود دارد، اما لیمو فاقد آن است، علت مهم  این کار است.

درحالی‌که مطالعه حاضر لزوماً پاسخی در‌این‌باره اراعه نمی‌کند که چرا حواس بویایی و چشایی فضانوردان بعد از افت جابه‌جایی مایعات هم چنان ضعیف می‌ماند، از این فرضیه حمایتمی‌کند که فهمیدن بو به شرایط بستگی دارد.

مطالعه این چنین به راه‌های ممکن برای افت مشکل اشاره می‌کند: احتمالا برخی از ترکیبات فرار که مشخصات بوی مشترکی دارند (برای مثال شیرین می باشند) زیاد تر تحت‌تاثییر شرایط قرار می‌گیرند. اگر این چنین باشد، شناسایی ترکیباتی که در محیط‌هایی نظیر ایستگاه فضایی جذابیت خود را نگه داری می‌کنند یا حتی افزایش خواهند داد، می‌تواند در طراحی رژیم غذایی فضانوردان سودمند باشد.

یافته‌ها می‌تواند روی زمین نیز کاربرد داشته باشد. برای مثال می‌تواند به طراحی رژیم‌های غذایی خاص برای افرادی که در موقعیت‌های اجتماعی ایزوله قرار دارند، برای مثال در خانه سالمندان زندگی می‌کنند، پشتیبانی کند و مصرف مواد مغذی را در این افراد بهبود دهد.

مقاله در مجله‌ی  International Journal of Food Science & Technology انتشار شده است.