دانشمندان انگل معروف کنترل‌کننده ذهن را به سیستم تحویل دارو به مغز تبدیل کرده‌اند_مستطیل زرد

انگلی به نام توکسوپلاسما گوندی در مغز و دیگر اندام‌های نزدیک به یک‌سوم از جمعیت جهان زندگی می‌کند و می‌تواند در بدن غیر‌فعال یا خفته باقی بماند. اکنون دانشمندان این میکروارگانیسم را تحت کنترل خود درآورده‌اند تا داروها را به مغز برسانند. بااین‌حال، این تکنیک تا این مدت روی انسان آزمایش نشده است.

رساندن تعداد بسیاری از داروها به مغز زیاد سخت است؛ چون این اندام صدمه‌پذیر توسط غشای محکمی به نام سد خونی مغزی محافظت می‌بشود. سد خونی مغزی فقط به مواد منتخب اجازه‌ی عبور از جریان خون و ورود به بافت‌های آن را می‌دهد. این سد به اختصاصی در برابر مولکول‌های بزرگ و جذب‌کننده آب، از جمله تعداد بسیاری از پروتئین‌ها، نفوذناپذیر است.

از نظر دیگر، انگل تک‌سلولی توکسوپلاسما گوندی می‌تواند به راحتی از سد مغز عبور کند. مردم طبق معمولً با بلعیدن انگل به آن مبتلا خواهد شد و سپس انگل به خودی خود یا با پشتیبانی سلول‌های ایمنی به مغز منتقل می‌بشود. اکثر مردم هیچ علامتی نشان نمی‌دهند، اما تعداد مقداری از آن‌ها امکان پذیر به بیماری مبتلا شوند.

برخی از مطالعات مشخص می کند که توکسوپلاسما گوندی در انسان امکان پذیر علتتغییرات حرکت و شخصیت، همانند افزایش ریسک‌پذیری بشود و با بیماری‌های سلامت روان همانند اسکیزوفرنی مرتبط باشد. به همین علت است که توکسوپلاسما گوندی بعضی اوقات اوقات به گفتن انگل کنترل‌کننده‌ی ذهن نامیده می‌بشود.

در مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله نیچر میکروبیولوژی انتشار شده است، محققان انگل توکسوپلاسما گوندی را برای حمل و رساندن پروتئین‌های بزرگ و بسته‌هایی از چندین پروتئین به سلول‌های مغز اصلاح کردند. آن‌ها این روش را با پیروزی در لوله‌های آزمایش، موش‌های آزمایشگاهی و مدل‌های کوچک مغز انسان به نام شبه‌اندام مغزی یا اُرگانویید مغزی آزمایش کردند.

تیم تحقیقاتی در سال ۲۰۱۳ به ایده‌ی منفعت گیری از توکسوپلاسما به گفتن سیستم تحویل دارو دست یافت. شاهار براچا، نویسنده‌ی مهم و پژوهشگر پسادکترا در موسسه‌ی تحقیقات مغز مک گاورن MIT، می‌گوید این ایده در آن زمان تقریباً باورنکردنی به نظر می‌رسید. بااین‌حال، به نظر می‌رسد این انگل همه ویژگی‌های ملزوم را برای حل مشکل رساندن دارو به مغز دارد.

تبدیل انگل به سیستم انتقال دارو، به سال‌ها پژوهش نیاز داشت. در طی این دوران براچا مدرک دکترای خود را گرفت و با لیلاچ شینر، استاد انگل‌شناسی در دانشگاه گلاسکو همکاری نزدیک داشت تا نسخه‌ای بالقوه سودمند از انگل را مهندسی کنند.

آزمایش‌ها از دو ساختار در انگل منفعت گیری کردند: راپتری که پروتئین‌ها را از بیرون به سلول‌ها تزریق می‌کند و گرانول‌های متراکمی که پروتئین‌ها را از داخل سلول ترشح می‌کند.

هنگامی محققان انگل‌های مهندسی‌شده را به موش تزریق کردند، موش‌ها بیمار نشدند؛ اما بدین معنی نیست که توکسوپلاسما گوندی همیشه بی‌زیان است. در انسان‌ها، به‌اختصاصی آن‌هایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بعضی اوقات اوقات انگل به‌نحوه خارج از کنترل رشد می‌کند و علتصدمه به مغز، قلب و چشم می‌بشود. این چنین خطراتی را برای رشد جنین به همراه دارد و به طور بالقوه به مشکلات شدیدی همانند نابینایی یا صدمه مغزی منجر می‌بشود.

اما درکل توکسوپلاسما گوندی برای اکثر افراد دارای علائم ایمنی سالم نسبتاً ایمن است. نزدیک به یک‌چهارم افراد سالم در سراسر جهان، آنتی‌بادی‌هایی در خون خود دارند که مشخص می کند در مقطعی به این انگل آلوده شدند. بااین‌حال، افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، در روبه رو با توکسوپلاسما در معرض خطر ابتلا به بیماری شدید می باشند.

محققان خاطرنشان کردند که سویه‌های جاری توکسوپلاسما گوندی تا این مدت خطرات ایمنی اساسی دارند که باید مورد دقت قرار گیرند. دانشمندان برای پیشبرد فناوری تازه، باید انگل را را خنثی و تا حد امکان آن را بی‌زیان کنند.