نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی مستطیل زرد
گرداب گرانشی حاصل که سیاه‌چاله نامیده می‌بشود، بر هر چیز در اطراف خود ازجمله ماده، انرژی، درخشش و این چنین ستاره‌ای که آن را به‌وجود آورده است، تسلط می‌کند. حتی نور نیز با ورود به قلمرو سیاه‌چاله، دیگر توان گریز نخواهد داشت. سیاه‌چاله همانند دوختی نامرئی روی لباس، تنگنایی را در جهان به‌وجود می‌آورد و پارچه را به‌صورت پوششی از تاریکی نفوذناپذیر، محکم به دور خود می‌پیچاند. سیاه‌چاله را فقط با تاثیراتش می‌توان شناخت: میدان گرانشی شگفت انگیز و تشکیل اعوجاج یا همگرایی گرانشی در فضازمان.
وجود سیاه‌چاله‌ها در دهه‌ی ۱۹۶۰ مورد پذیرفتن قرار گرفت و در سال‌های تازه با تصاویر گرفته‌شده با تلسکوپ‌هایی همانند ایونت هورایزون، وجود آن‌ها به‌طور کامل اثبات شد. بر پایه باور جاری، سیاه‌چاله‌ها در قلب اکثر کهکشان‌ها قرار دارند و این به معنی وجود میلیاردها عدد از آن‌ها در سراسر کیهان است. با این‌حال شالوده‌ی نظری آن‌ها بیشتر از یک صد سال پیش بنا نهاده شد.
بر پایه توصیف‌های ورنر اسرائیل، فیزیکدان کانادایی آلمانی، شواهد وجود سیاه‌چاله‌ها در سال ۱۹۱۶ هم انکارناپذیر می بود؛ اما دانشمندان برجسته‌ای همانند آلبرت اینشتین که پژوهش‌های خود وی، کشف سیاه‌چاله‌ها را در پی داشت، برای ده‌ها سال وجود این چنین اجرامی را رد می‌کردند. در واقع سیاه‌چاله‌ها به قدری شگفت بودند و برای دانشمندان آن زمان ترسناک و دلواپس‌کننده به نظر می‌رسیدند که بر پایه توصیف اسرائیل، مقاومت نامعقول آن‌ها را برمی‌انگیختند.
داستان مصور اینده، این مقاومت علمی را روایت می‌کند و توضیح می‌دهد چرا نیم‌قرن طول کشید تا فیزیکدانان اذعان کنند که سیاه‌چاله‌ها واقعی می باشند.
آخرین مطالب
- شفافیت در بازار معامله های مسکن از طریق سامانه املاک واسکان_مستطیل زرد
- معارفه همه بیماری های ریه + راه حلهای پشگیری و درمان انواع آن_مستطیل زرد
- استارتاپ آمریکایی مدعی ساخت چوبی مقاومتر از فولاد است_مستطیل زرد
- ژل دارویی تازه میتواند عفونت گوش میانی را در ۲۴ ساعت درمان کند_مستطیل زرد
- چرا به حساسیت فصلی تابستان مبتلا میشویم؟ + راه حلهای درمان آن_مستطیل زرد
با این که برخی دانشمندان بیشتر از ۲۰۰ سال پیش درمورد‌ی وجود اجرام شبیهی به نام «ستاره‌های تاریک» گمان و گمان‌هایی را اراعه دادند، نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین می بود که عرصه‌ساز فهمیدن چگونگی شکل‌گیری سیاه‌چاله‌ها شد. این نظریه که برای اولین بار در اکتبر ۱۹۱۵ انتشار شد، بازنگری عمیقی در فیزیک کلاسیک به شمار می‌رفت که به زمان قرن‌ها بر علم و فلسفه غالب می بود. همان گونه که اینشتین در سال ۱۹۲۱ توضیح می‌دهد:
قبلا این باور وجود داشت که اگر همه چیزهای مادی از جهان ناپدید شوند، زمان و فضا باقی می‌همانند. بااین‌حال بر پایه نظریه نسبیت، زمان و فضا همراه با همه چیزها ناپدید خواهند شد.
دسته بندی مطالب
