نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی مستطیل زرد
بیشتر از ۱۴۶ هزار سال پیش، نئاندرتال‌ها برای مدتی مختصر ساکن غار کووا نگرا در اسپانیا شدند و پرندگان و حیوانات دیگر را شکار کردند. انسان‌شناسانی که روی استخوان‌های به‌جامانده از آن‌ها مطالعه می‌کردند، به مورد عجیبی برخوردند: بخشی از جمجمه که استخوان‌های گوش داخلی در آن فقط چند سانتی‌متر می بود و به کودکی حدودا شش ساله تعلق داشت.
استخوان، ناهنجاری‌های کوچکی را نشان می‌داد که امروزه زیاد تر در افراد مبتلا به سندرم داون دیده می‌بشود. دانشمندان در مجله‌ی Science Advances گزارش کردند این کودک به گمان زیاد دچار سندرم داون و این چنین ناشنوایی می بود. به‌این‌ترتیب، کودک نئاندرتال قدیمی‌ترین مورد شناخته‌شده از سندرم داون به‌شمار می‌رود. اگر یافته‌ها تایید بشود، به شواهد حاضر دراین‌باره افزوده می‌بشود که نئاندرتال‌ها از اعضای صدمه‌پذیر جامعه خود مراقبت می‌کردند.
سندرم داون در مردم امروزی توسط نسخه اضافه‌ای از کروموزوم ۲۱ تشکیل می‌بشود و می‌تواند جهت ابراز مشکلات سلامتی گوناگون و تاخیر در رشد ازجمله ناشنوایی کامل یا کم‌شنوایی بشود. شدت این حالت می‌تواند متفاوت باشد؛ اما تعداد بسیاری از علائم آن امکان پذیر در شرایط زندگی خانواده‌های ماقبل تاریخ چالش‌برانگیزتر بوده باشد.
آخرین مطالب
- شفافیت در بازار معامله های مسکن از طریق سامانه املاک واسکان_مستطیل زرد
- معارفه همه بیماری های ریه + راه حلهای پشگیری و درمان انواع آن_مستطیل زرد
- استارتاپ آمریکایی مدعی ساخت چوبی مقاومتر از فولاد است_مستطیل زرد
- ژل دارویی تازه می‌تواند عفونت گوش میانی را در ۲۴ ساعت درمان کند_مستطیل زرد
- چرا به حساسیت فصلی تابستان مبتلا میشویم؟ + راه حلهای درمان آن_مستطیل زرد
نئاندرتال‌ها از اعضای صدمه‌پذیر جامعه خود مراقبت می‌کردند
اسکن‌های با وضوح بالا از استخوان کوچک گوش داخلی، فضای مارپیچی را مشخص می کند که به‌طور قابل‌توجهی کوچک‌تر از استخوان گوش داخلی نئاندرتال‌های دیگر است. پژوهشگران می‌گویند این ناهنجاری همراه با دیگر ساختارهای غیرعادی در گوش داخلی به وضوح مشخص می کند کودک مبتلا به سندرم داون بوده است. پژوهشگران امیدوارند بتوانند دی‌ان‌ای را از باقی مانده کودک نئاندرتال بازیابی کنند تا تایید کنند وی حامل نسخه اضافی از کروموزوم ۲۱ بوده است.
اگر ناهنجاری‌های استخوانی مشاهده‌شده در نئاندرتال‌ها به همان نتیجه‌ای منجر می‌شد که امروزه در انسان‌ها دیده می‌بشود، توانایی کودک برای برقراری ربط با اعضای دیگر گروه محدود می‌شد و ممکن می بود به علت مشکلات اعتدال و سرگیجه، از محدودیت در راه‌رفتن نیز رنج ببرد.
دیگر علائم داون که در استخوان قابل مشاهده نیستند، همانند سختی تغذیه از شیر مادر نیز امکان پذیر خود را نشان داده باشند. درنتیجه، این حقیقت که کودکی با این شرایط تا شش سالگی زندگی کرده است، مشخص می کند نئاندرتال‌ها منبع های و زمان بیشتری را صرف پشتیبانی به زنده‌ماندن او کرده بودند.
دسته بندی مطالب
