خاندان اژدها: اگر اژدها واقعی می بود، چطور میتوانست نفس آتشین داشته باشد؟_مستطیل زرد

نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی مستطیل زرد
این چنین مشکلی برای ذخیرهسازی مقدار قابل دقت گاز متان وجود دارد. یک سیلندر متان معمولی امکان پذیر برای سختی ۱۵۰ اتمسفر درجهبندی بشود، درحالیکه شکم گازدار تنها میتواند اندکی زیاد تر از یک اتمسفر را تحمل کند؛ به این علت برای حیوانات غیرآبزی هیچ پشتوانهی علمی زیستیای برای ذخیرهی مقدار زیاد گاز تحت سختی زیاد وجود ندارد.
گزینهی بهتر، سوخت مایعی همانند اتانول است. احتمالا اژدهای ما دارای مخزنی از مخمرها درون شکم خود باشد یا احتمالا سیستم سوختوساز آن به «ماهی کپوردندان سوراخ شیاطین» همانند باشد که در چشمههای آب گرم نوادا زندگی میکند. این ماهی در شرایط کماکسیژن دارای نوعی مخزن است که اتانول تشکیل میکند.
گزینه بهتر برای آتش اژدها میتواند سوخت روغنی باشد
با اینحال، مخزن ذخیرهسازی چالشی دیگر است. اتانول به شدت در غشاهای بیولوژیکی نفوذ میکند؛ به این علت نگه داری آن در تراکمهای بالا و این چنین آمادهسازی آن برای منفعت گیری در زمان ارسال مطلب «دراکاریس» (که در زبان خیالی والریایی آتش اژدها ترجمه میبشود)، به مولفههای فیزیکی ماورایی نیاز دارد.
به این علت اگر فقط به اصول زیستشناسی حاضر پایبند باشیم، گزینهی بهتر میتواند نوعی سوخت مبتنی بر روغن باشد. افرادی که طبق معمول به طور اتفاقی علتآتشگرفتن ماهیتابه خواهد شد، این نوع سوخت را فهمیدن میکنند، سوخت روغنی میتواند منبع شعلههای بلندی شوند و «مرغ دریایی فولمار» یکی از مثالهای واقعی آن است.
مرغ دریایی فولمار در شکم خود روغنی پرانرژی تشکیل میکند که برای تغذیهی جوجههایش آن را بالا میآورد. این روغن میتواند بهگفتن عایق هم عمل کند. در زمان خطر، مرغ فولمار روغن چسبناک را روی شکارچیان بالا میآورد. با اینحال خوشبختانه این مرغ به طوری تکامل نرسیده است که بتواند آتش تشکیل کند.
دسته بندی مطالب