آیا هنر سنگ‌نگاری از یک مکان گسترش یافت یا چندین دفعه ابداع شد؟_مستطیل زرد

می‌توانیم در نمادشناسی تصاویر عمیق‌تر شویم، اما فعلا ملزوم است یک قدم به عقب برگردیم. تعداد و مقیاس دقیق سایت‌های هنر سنگی اورینوکو شگفت‌انگیز می باشند. با این‌حال تا این مدت داده‌های مقداری درمورد‌ی این سنت هنری سنگی داریم.

این‌گونه نیست که هنر سنگ‌نگاری اورینوکو کاملا برای پژوهشگرها ناشناخته باشد. در سال ۱۹۱۲، مقاله‌‌ای با گفتن «کشف سنگ‌نگاره‌های تازه در نزدیکی کایسارا در اورینوکو» انتشار شد و دیگر پژوهش‌های مرتبط با این نوشته حداقل از دهه‌ی ۱۹۷۰ به‌صورت مدام بیرون آمدند. پژوهش تازه هم بر «تخصص راهنماهای محلی» اشاره می‌کند؛ به این علت نمی‌توان او گفت که این سایت‌ها کاملا مخفی بوده‌اند.

نوشته مهم اینجاست که پژوهشگرها گستردگی هنر سنگ‌نگاری را دست کم گرفته‌اند. با این که نباید هنر شگفت انگیز‌ی غارهای اروپایی همانند غار لاسکو و شووه را نادیده گرفت، باید این مسئله را درنظر داشت که هنر سنگ‌نگاری، اتفاق‌ای کاملا جهانی به حساب می اید.

یکی از ویژگی‌هایی که انسان را تعریف می‌کند، بیانگری خلاق است. امروزه قسمت بسیاری از هنر پیشاتاریخی به‌اختصاصی موسیقی و رقص از بین رفته است، اما هنرهای تجسمی زیاد تر اوقات نگه داری خواهد شد. اسبق باستانی هنرهای تجسمی به ده‌ها هزار سال قبل می‌رسند. این چنین به نظر می‌رسد این هنرها تنها محدود به گونه‌های انسان نبوده‌اند؛ شواهد فزاینده‌ای نشان خواهند داد انسان‌تبارهای دیگر به‌اختصاصی نئاندرتال‌ها نیز آثار هنری خلق می‌کردند.

امروزه ما زیاد تر به روشای متفکرانه درمورد‌ی هنر سخن بگویید می‌کنیم. هنر چه معنایی دارد، مقصد هنرمند چه بوده، آیا به سطح مساعد از تقارن یا جریان بصری رسیده است؟ این سوال‌ها می‌توانند ماهیتی زیاد رازآلود اشکار کنند و بعضی اوقات امکان پذیر ما را از این قضیه دور کنند که هنر تا چه مقدار شهودی و غریزی است. برخی از هنرهای پیشاتاریخی دارای معنی فرهنگی و مذهبی عمیقی و برخی دیگر خط‌خطی‌هایی از روی بیکاری بودند.

آلیسون جورج در سال ۲۰۲۱ روایتی را درمورد‌ی تغییرات در روال پژوهش هنر سنگ‌نگاره‌ها نوشت. این پژوهش‌ها که در قبل به شدت متمرکز بر اروپا، یعنی محل قرارگیری نقاشی‌های غار معروف همانند لاسکو و آلتامیرا بودند، به زمان چند دهه مردم را مجذوب خود کردند، با این‌حال پژوهشگرها این افق دید را گسترش دادند.

اکتشافات مهم در اندونزی و سرزمین مهم آسیا نشان دادند که هنر سنگ پیشاتاریخی زیاد گسترده‌تر از تصورات قبل است. این شواهد مشخص می کند که این چنین هنری توسط اروپاییان آغازین ابداع نشده است، بلکه قدمت آن به گمان زیاد به انسان خردمند در آفریقا بازمی‌گردد.

امروزه تقریبا در هر قاره‌ای که روزی محل سکونت انسان باستانی بوده می‌توان به آثاری از هنر سنگ‌نگاری رسید. یقیناً جنوبگان به دلایل راحتی خالی از این هنر است.

پژوهشگرها در سال ۲۰۲۰ با برگشت به آمریکای جنوبی، مجموعه‌ای غنی از تصاویر را توصیف کردند که تا فاصله‌ی ۵ کیلومتری از دیواره‌ی سنگی سرانیا لا لیندوسا در آمازون کلمبیا گسترش اشکار می‌کند. هنر این منطقه در کنار ماهی‌ها، پرنده‌ها و مارمولک‌ها شامل تصاویری از گونه‌های منقرض‌شده همانند شترهای گردن‌بلند منقرض‌شده و تنبل‌ها و ماستادون‌های غول‌پیکر است. به نظر می‌رسد ۱۲٬۵۰۰ سال پیش این آثار توسط برخی از اولین ساکنان آمازون نقاشی شدند.