پادشاهی ۱۶۵ ساله نفت رو به آخر است. آیا بدون طلای سیاه می‌توانیم زندگی کنیم؟_مستطیل زرد

هوانوردی نیز تا حد بسیاری به نفت به‌گفتن سوخت متکی است. هواپیماها چندین دهه عمر می‌کنند و هزینه ساخت آن‌ها زیاد بالا است. اما فناوری در این قسمت به شدت درحال پیشرفت است. هواپیماهای تازه ازنظر مصرف سوخت نسبت به هواپیماهای ۴۰ سال پیش بازده زیاد بالاتری دارند. این صنعت تصمیم دارد تا سال ۲۰۵۰ به انتشارات خالص صفر برسد.

سوخت‌های پایدار هوانوردی (SAFs) کلید حذف نفت خواهد می بود. این سوخت‌های زیستی از مواد خام مورد منفعت گیری برای فرایندهای صنعتی ازجمله زباله‌ها، زیست‌توده، پسماندهای روغن پخت‌وپز و چربی حیوانی به دست می‌آیند.

سوخت‌های پایدار هوانوردی مزیت اضافه سازگاری با موتورهای هواپیماهای جاری را دارند و می‌توانند تا ۵۰ درصد با سوخت مرسوم جت ترکیب شوند. مطابق تخمین‌ها، چنانچه تا سال ۲۰۵۰ انتشارات کربنی را به شدت افت دهیم، سوخت‌های پایدار هوانوردی بین ۳۰ تا ۴۵ درصد از سوخت‌های هوانوردی را راه اندازی خواهد داد.

حمل‌ونقل دریایی قضیه بغرنج‌تری است. کشتی‌ها با نفت کار می‌کنند. ساخت آن‌ها زیاد پرهزینه و زمان‌بر است و حذف تدریجی آن‌ها سخت خواهد می بود.

نزدیک به ۹۰ درصد تجارت جهانی توسط صنعت کشتیرانی بین‌المللی انجام می‌بشود  و اکنون بیشتر از ۱۰۵ هزار کشتی تجاری در اقیانوس‌ها رفت‌وآمد می‌کنند و نزدیک به ۵ درصد از مصرف نفت مربوط به این قسمت است.

فردریک بائر، مدرس دانشگاه لوند سوئد که روی نوآوری‌های کم‌کربن در انرژی و سیستم‌های صنعتی مطالعه می‌کند، فکر نمی‌کند صنعت کشتیرانی بتواند به زودی نفت را کنار بگذارد.

هیدروژن از سوخت‌های جانشین بالقوه است. کشتی‌ها می‌توانند با سلول‌های سوختی هیدروژنی بهینه‌سازی شوند، اما این استراتژی با مشکلاتی همراه است. برای مثال، برای این که سوخت مایع بماند، باید در دماهای زیاد پایین ذخیره بشود. علاوه‌بر‌این، تراکم انرژی سوخت هیدروژن پایین است و این کار فضای مورد نیاز برای ذخیره‌سازی سوخت در کشتی را افزایش می‌دهد. از طرف دیگر هیدروژن خاصیت انفجاری بالایی دارد.

کشتی‌های هیدروژنی تا این مدت در مرحله های اولیه خود می باشند. اولین کشتی‌های کوچک درحال آزمایش این فناوری می باشند اما کشتی‌های  اقیانوسی بزرگ باری هیدروژن سوز تا این مدت در مرحله طراحی قرار دارند. به‌حرف های‌ی کارشناسان، قسمت حمل‌ونقل دریایی به گمان زیاد تا دهه‌ها به مصرف نفت ادامه خواهد داد.