آب گرم اقیانوس درحال نابودی «یخچال روز قیامت» است_مستطیل زرد

یخچال توایتز در غرب جنوبگان با گفتن «یخچال روز قیامت» شناخته می‌بشود، چون در صورت فروپاشی، به تهدید بزرگی برای سطح آب دریاهای جهان تبدیل خواهد شد. اکنون، دانشمندان دریافته‌اند که جزر‌و‌مد اقیانوس از پایین به زیر تاق ضخیم یخ فرو می‌رود و قسمت زیرین آن را ذوب می‌کند.

دانشمندان در مطالعه‌ای که به تازگی در مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا انتشار شده است، می‌گویند نفوذ روزانه‌ی آب دریا که توسط ماهواره‌ها شناسایی شده، بدین معنی است که یخچال طبیعی توایتز امکان پذیر «زیاد سریع تر» از تصورات قبل در حال فروپاشی باشد.

دیوید هالند، اقیانوس‌نگار از دانشگاه نیویورک، می‌گوید: «مسئله‌ی تازه‌ی مقاله، این است که جزر‌و‌مد اقیانوس را به عکس می‌کشد. جزر‌و‌مد، روال ذوب‌شدن یخچال را واقعاً تحول می‌دهد.»

از آنجایی که دیگر یخچال‌های جنوبگان غربی نیز به همان حوضه می‌ریزند، دانشمندان بر این باورند که توایتز به گفتن سنگ بنا عمل می‌کند؛ بدین معنی که با حذف آن، روال فروپاشی یخچال‌های دیگر تسریع می‌بشود و به طور بالقوه، افزایش بیش‌از سه متری سطح آب اقیانوس‌های جهانی در قرن‌های آینده را در پی دارد.

در سال ۲۰۲۱، محققان فهمید شدند که شکاف‌هایی روی یخ‌های شناور در پایه‌ی اقیانوسی تشکیل شده که مشخص می کند یخچال امکان پذیر در حال فروپاشی باشد.

اما موقعیت مکانی دورافتاده‌ی توایتز و دریایخ‌های عظیم منطقه، توانایی دانشمندان را برای بازدید یخچال از نزدیک، منفعت گیری از حسگرها، مثالبرداری یا منفعت گیری از وسایل نقلیه‌ی زیردریایی، محدود کرده است. دانشمندان در مطالعه‌ی تازه که توسط اریک ریگنوت، یخچال‌شناس از دانشگاه کالیفرنیا ارواین سرپرستی شد، از ماهواره‌ها و تکنیکی به نام «تداخل‌سنجی رادار» منفعت گیری کردند که می‌تواند تغییرات میلی‌متری در ارتفاع سطح آب دریا را تشخیص دهد.

تیم محققان، داده‌های راداری جمع‌آوری‌شده توسط ماهواره‌های ICEYE را تجزیه‌و‌تحلیل کردند. در سال ۲۰۲۳، این ماهواره‌ها در دوره‌ای تقریباً چهار ماهه، هر سه ساعت یک‌بار عکس‌های سریع می‌گرفتند. محققان با دقت به جابه‌جایی‌های سطحی، سرنخ‌هایی از اتفاقاتی که در ارتفاع هزار متری زیر آب و نزدیک به «خط زمین» رخ می‌دهد، به دست آوردند. این مکان، نقطه‌ی جدایی هیولای منجمد از سنگ‌بستر است.

داده‌ها این چنین مشخص می کند که بعضی اوقات اوقات، آب زیر یخ به تکه بیشتری از قسمت درون‌ خشکی نفوذ می‌کند و از منطقه‌ی زمین نیز فراتر می‌رود. در طول بیشترین جزر‌و‌مد بهاری، لایه‌ای از آب به ضخامت پنج تا ده سانتی‌متر، تا عمق ۱۲ کیلومتری درون‌خشکی جریان داشت. از آن‌جایی که این جریان هماهنگ با جزر‌و‌مد رقم خورد، محققان نتیجه گرفتند که آب متعلق به دریا بوده است؛ چون آبی که از ذوب خود یخچال حاصل می‌بشود، چندین درجه سردتر است.

درون‌ریزی آب، می‌تواند شدت عقب‌نشینی خط زمین را که اکنون نزدیک به ۵۰۰ متر در سال است، افزایش دهد و پیش‌روی یخ‌ها به سمت دریا را نیز تسریع کند. ریگنوت خاطرنشان می‌کند که مدل‌های رایانه‌ای جاری که آینده‌ی توایتز را پیش‌بینی می‌کنند، نفوذ آب دریا را فراتر از خط زمین، توضیح نمی‌دهند. نزدیک به ده سال پیش، مطالعه‌ای نشان داد که نفوذ آب می‌تواند شدت ذوب یخچال را دو برابر افزایش دهد. ریگنوت می‌گوید:

همه‌ی این عوامل با هم علتخواهد شد که آینده‌ی یخچال روز قیامت، حتی تیره‌تر به نظر برسد. پیش‌بینی‌هایی که ما برای عقب‌نشینی داشته‌ایم، بیش‌از‌حد محافظه‌کارانه بوده است.