برخی از قدیمی‌ترین ستاره‌های جهان در لبه راه شیری مخفی شده‌اند_مستطیل زرد

ستاره‌هایی را که به این چنین قدمتی می‌رسند، طبق معمول فقط می‌توان ازطریق زیر نظر گرفتن کهکشان‌های آن‌سوی جهان شناخته‌شده یا با مهندسی معکوس ستاره‌های کهن از طریق نوادگانشان شناسایی کرد. بااین‌حال کشف ستاره‌های باستانی در فاصله‌ی نسبتا نزدیک به ما فرصتی کمیاب است و پژوهشگرها اکنون مطمعن دارند که به گمان زیاد تعداد بیشتری از این ستاره‌ها در لبه‌ی راه شیری وجود دارند.

کشف تازه حاصل تلاش گروهی از دانشجویان MIT به رهبری فربل است. دانشجویان تشویق شدند تا به بازدید داده‌های تاریخی فربل با منفعت گیری از تلسکوپ ماژلان-کلی در رصدخانه‌ی لاس کامپاناس شیلی بپردازند تا بتوانند ترکیب شیمیایی ستاره‌ها را تحلیل کنند.

بر پایه یافته‌ها، ستاره‌ها دارای بسیاری نسبتا شگفت و اندکی از فلزهای سنگین همانند آهن، استرونتیوم و باریوم در جو خود بودند. برای مثال مقدار آهن در یکی از این ستاره‌ها ۱۰ هزار برابر کمتر از خورشید می بود.

این فلزهای سنگین طی اعصار گوناگون در قلب ستاره‌ها راه اندازی خواهد شد و این چنین در قسمت خارجی ستاره‌های جوان نیز وجود دارند که مواد اولیه‌ی پخش‌شده از انفجار ستاره‌های مرده را می‌بلعند. این حقیقت که سه ستاره‌ی یادشده دارای مقادیر مقداری فلز سنگین می باشند، به این معنی است که پیش از انفجار تعداد بسیاری از ستاره‌ها متولد شده‌اند.

ترکیب ستاره‌ها مشخص می کند که راه شیری محل تولد آن‌ها نبوده است؛ اما برای قبول این فرضیه، دانشجویان به ردیابی مسیرهای مداری سه ستاره پرداختند و فهمید شدند که همه آن‌ها دارای حرکت بعد‌گرد می باشند یا به گفتن دیگر در خلاف جهت زیاد تر ستاره‌ها به دور سیاه‌چاله‌ی کلان جرم مرکز کهکشان می‌چرخند. فربل می‌گوید:

تنها راه برای این که ستاره‌ای خلاف جهت گروه حرکت کند، این است که آن را در مسیر نادرستی قرار دهیم یا به عبارتی این ستاره‌ها به گمان زیاد توسط راه شیری از کهکشان‌های دیگر دزدیده‌ شدند.

پژوهشگرها این چنین بر پایه ترکیب ستاره‌ها به این نتیجه رسیدند که هر ستاره از کهکشانی متفاوت دزدیده شده است. فربل این چنین به شناسایی ۶۵ ستاره‌ی بعد‌گرد با ترکیب‌های شبیه پرداخت. این ستاره‌ها برای قبول در گروه SASS به بازدید زیاد تر نیاز دارند.