مریخ به گمان زیاد در قبل آب کافی برای شکل‌گیری حیات نداشته است_مستطیل زرد

آبکندهای مریخی و زمینی ظاهر یکسانی دارند. تنها تفاوتشان در این است که با مطمعن می‌توانیم بگوییم آب مایع عامل تشکیل و شکل‌گیری مدام‌ی آبکندها روی زمین است. این چنین فعالیتی شامل تشکیل کانال‌های تازه و ریختن سنگریزه‌های زیاد تر به کف آن‌ها است.

هرچند مریخ باستانی امکان پذیر به‌اندازه‌ی کافی دارای آب مایع پایدار برای تشکیل کانال‌ها بوده باشد، در شرایط جاری آب کافی برای نگه داری انجام این کار ندارد. در اینجا فرضیه‌ی تصعید نقل می‌بشود که طی آن یخ کربن‌دی‌اکسید به گاز تبدیل و علتایجاد جریان مواد می‌بشود.

پژوهشگرها بعد از بازدید مشاهدات به این نتیجه رسیدند که آبکندها بر تاثییر گازهای حاصل از تصعید کربن‌دی‌اکسید به وجود می‌آیند. به علت سختی پائین مریخ، فرآیند تصعید علتایجاد جریان گازی بیشتری نسبت به روی زمین می‌بشود که می‌تواند حرکت سیال مواد را فراهم کند.

دو روش تصعید برای تشکیل جریان‌های گازی وجود دارد. هنگامی بخشی از آبکندها به اختصاصی در یک شیب تند دچار فروپاشی شوند، رسوب‌ها و دیگر سنگریزه‌هایی که دراثر نور خورشید گرم شده‌اند روی یخ‌های کربن‌دی‌اکسید در قسمت سردتر و سایه‌ای‌تر سقوط می‌کنند. گرمای ناشی از این مواد می‌تواند انرژی ملزوم برای فرآیند تصعید را فراهم کند. گمان دیگر این است که یخ کربن‌دی‌اکسید و رسوب‌ها از آبکند جدا شوند و به سمت قسمت گرم‌تر سقوط کنند که این فرآیند نیز می‌تواند عرصه‌ساز تصعید بشود.

تنها یک مشکل در رابطه با فرضیه‌های فوق وجود دارد: از آنجا که انسان تا این مدت روی سطح مریخ فرود نیامده است، هیچ‌گونه مشاهدات نزدیکی از این اتفاق‌ها وجود ندارد و تنها منبع وجود داده‌ها و تصاویری می باشند که از فضاپیماهای گوناگون ارسال شده‌اند؛ به این علت همه چیز در حد فرضیه است. به همین علت، گروه پژوهشی برای مشاهده‌ی آنی فرآیند راه اندازی کانال‌های آب به همانند‌سازی آبکندهای مریخی نیاز داشت.

روئلفز برای بازسازی بخشی از چشم‌انداز سیاره سرخ یک مجرا در محفظه‌ی محیطی خاصی طراحی کرد که سختی جوی مریخ را همانند‌سازی می‌کرد. این مجرا به اندازه‌ی کافی برای حرکت رو به پائین مواد عمیق می بود و سرمای کافی را برای ثابت‌ماندن یخ کربن‌دی‌اکسید داشت؛ اما پژوهشگرها شیب‌های مجاور گرم‌تری را اضافه کردند تا گرمای ملزوم برای تصعید و حرکت سنگریزه‌ها را فراهم کنند. آن‌ها با دو سناریوی احتمالی آزمایش خود را انجام دادند: در درجه‌ی اول گرما از زیر یخ کربن‌دی‌اکسید سرچشمه می‌گیرد و در درجه‌ی دوم مواد گرم روی آن ریخته خواهد شد. هر دو نوعی جریان تشکیل می‌کنند.

برای رسیدن به شواهد بیشتری از جریان‌های تصعیدی که تحت شرایط خاص رخ خواهند داد، دو آزمایش دیگر انجام شد که یکی از آن‌ها تحت سختی زمینی و فرد دیگر فاقد یخ کربن‌دی‌اکسید می بود. هیچ جریانی توسط آن‌ها تشکیل نشد. به نوشته پژوهشگرها:

برای اولین بار این آزمایش‌ها ثابت می‌کنند تصعید کربن‌دی‌اکسید می‌تواند علتایجاد جریانی سیال بشود و جریان‌های کوچک را در شرایط جوی مریخ نگه داری کند.

از آنجا که آزمایش یادشده مشخص می کند آبکندها و سیستم‌هایی همانند آن‌ها را می‌توان با تصعید شکل داد و نه فقط آب مایع، سوال‌هایی درمورد‌ی زمان زمان ذخیره‌ی آب مایع در سطح مریخ برای جانوران زنده به وجود می‌آید. بر پایه این یافته‌ها بازه‌ی سکونت‌پذیری امکان پذیر مختصر‌تر از تصورهای قبل باشد؛ اما آیا این یافته به این معنی است که هیچ حیاتی روی مریخ وجود نداشته است؟ نه لزوما. بااین‌حال یافته‌های روئلفز می‌توانند بر شواهد مربوط به سکونت‌پذیری این سیاره در آینده تأثیر بگذارند.