پروستوس سنگین‌ترین نهنگ تاریخ نبوده است؛ نهنگ آبی هم چنان رکورددار این گفتن است

اما موتانی که کارشناس بازسازی بدن جانوران دریایی منقرض‌شده است، از نتایج مطالعه‌ی گروه اوربینا متحیر شده می بود. او می‌گوید: «من با خودم فکر کردم چطور امکان پذیر؟ چطور می‌توان آن جرم را درون این حجم گنجاند؟»

به این علت، موتانی با دکتر پینسون، متخصص فسیل‌های نهنگ تماس گرفت. هر دوی آن‌ها حس کردند که بازسازی مدل پروستوس از روی مثالی گاو دریایی نادرست می بود، چون فقط نهنگ‌ها در این اندازه‌های غول‌پیکر تکامل یافته‌اند. پینسون می‌گوید: «باید هر طوری را فقط با مثالای از گونه‌ی شبیه خودش قیاس کرد.»

پینسون و موتانی در مطالعه خودشان، نهنگ‌های زنده را بازدید کردند. فردی نمی‌تواند نهنگ‌های آبی زنده را وزن کند، به همین علت تا‌به‌حال هیچ اندازه‌گیری دقیقی از وزن آن‌ها انجام نشده است. پینسون و موتانی داده‌های جمع‌آوری شده توسط کشتی‌های صید نهنگ ژاپنی در دهه‌ی ۱۹۴۰ را جستجو و به گفتن مبنایی برای برآورد در مطالعه‌ی تازه منفعت گیری کردند.

الی امسون، دیرین‌شناس و متصدی پستانداران فسیلی در موزه‌ی ایالتی تاریخ طبیعی اشتوتگارت در آلمان و نویسنده‌ی مهم مطالعه‌ی قبلی، با رویکرد تازه ناموافق است. او می‌گوید: «این نهنگ منقرض‌شده، زیست‌شناسی زیاد متغیری نسبت به نهنگ‌های جاری داشت.»

امسون می‌گوید او و همکارانش اکنون در حال ساخت مدل سه‌بعدی خود از گونه‌ی باستانی پروستوس می باشند. آن‌ها دریافته‌اند که پروستوس حتی زیاد تر از تصورات قبل به گاو دریایی همانند می بود و این مورد به طور تأکیدی بر نتیجه‌گیری مطالعه‌ی آن‌ها عمل می‌کند؛ بدین معنی که پروستوس از نظر وزن با نهنگ آبی رقابت می‌کند و حتی از آن پیشی می‌گیرد.

پینسون می‌گوید با وجود اندازه‌ی کوچک‌تری که او و موتانی نتیجه گرفته‌اند، پروستوس هم چنان کشف بزرگی است. دیرین‌شناسان برای زمان‌ها معتقد بودند که نهنگ‌ها در چند میلیون سال قبل به این اندازه‌های غول‌پیکر تکامل یافته‌اند. پروستوس حتی با وزن ۶۰ تنی هم در بین نهنگ‌های اولیه غول‌پیکر به حساب می‌آید. پینسون می‌گوید: «نهنگ‌ها به‌وضوح اندازه‌های بزرگ را جستوجو می‌کردند.»