جادوی ۶۷ میلیون ساله؛ چرا قارچها توهمزا شدند؟

تحقیقات تازه مشخص می کند که مجیک ماشرومها از پیش از انقراض دایناسورها وجود داشتهاند؛ اگرچه این که دقیقا چرا قارچها توانایی تشکیل ترکیبات روانگردان را اشکار کردند، هم چنان یک راز باقی مانده است. نویسندگان مطالعهی تازه با ردیابی تاریخچهی ژنهایی که علتایجاد مادهی روانگردان سیلوسایبین خواهد شد، به این نتیجه رسیدند که سردهی قارچ سیلوسایبی (سربرهنه) برای اولینبار تقریبا ۷۰ میلیون سال پیش آنزیمهای موردنیاز برای سنتز این ترکیب را تکامل داده است.
درحدود ۱۶۵ گونهی گوناگون قارچ سیلوسایبی در سراسر جهان شناسایی شده است که زیاد تر آنها روانگردان می باشند. علیرغم محبوبیت قارچها بهگفتن داروهای تفریحی و اخیرا بهگفتن ابزارهای درمانی، شناسایی ژنهای زیربنایی بیوسنتز سیلوسایبین تا سال ۲۰۱۷ طول کشید.
همان گونه که اشکار شد، ترکیب روانگردان توسط ۴ آنزیم سنتز میبشود که اسیدآمینه تریپتوفان را به سیلوسایبین تبدیل میکنند و ژنهای آن در گروهی قرار میگیرند که بهگفتن یک خوشه ژن بیوسنتزی (BGC) شناخته خواهد شد. بااینحال محققان تا بحال BGC را فقط در پنج گونهی گوناگون سیلوسایبی شناسایی کرده بودند که ردیابی تاریخچهی تکاملی این ژنها را دشوار میکرد.
نویسندگان مطالعه برای حل مشکل ردیابی تاریخچهی تکاملی ژنها، ژنوم ۷۱ قارچ سیلوسایبی گوناگون را با هم قیاس و توزیع ۲۹۸۳ ژن را تجزیهوتحلیل کردند تا نوعی درخت خانوادگی ژنتیکی بهنام فیلوژنی تشکیل بشود. با آشکارشدن زمان پدیدآمدن ژنهای گوناگون در تاریخچهی تکاملی قارچها، فیلوژنی حاصل نشان داد که BGC سیلوسایبین نخستینبار درحدود ۶۷ میلیون سال پیش ظاهر شد.
قارچهای جادویی میلیونها سال پیش از انقراض دایناسورها هم وجود داشتند
یافتهی تازه محققان بدین معنی است که در میلیونها سال آخر عصر دایناسورها که به اتفاقات انقراض دیدنی کرتاسه-پالئوژن ختم شد، قارچهای جادویی وجود داشتند. بر پایه تحلیلهای محققان، سیلوسایبین برای نخستینبار در گونههای قارچهای مخرب چوب ظاهر شد و بعدها به قارچهایی که در خاک و فضولات حیوانات رشد میکنند، منتقل شد.
با وجود تاثیرات عمیق سیلوسایبین بر آگاهی انسان، پژوهش تازه مشخص می کند که قارچهای جادویی زیاد قبلتر از ظهور اجداد نخستین ما روی زمین، تکامل یافتهاند. درنتیجه زیاد دور از انتظار است که کارکرد اکولوژیکی سیلوسایبین ربطی به انسان داشته باشد؛ به این علت سوال اینجا است که در وهلهی اول اصلا چرا این ترکیب تکامل یافت؟
نویسندگان مطالعه باتوجهبه نادربودن مصرف قارچ توسط حیوانات، بر این باور می باشند که به گمان زیاد سیلوسایبین هیچ زمان برای موجودات بزرگ طراحی نشده است؛ درنتیجه متاسفانه فکر این که تی-رکس و دوستانش در آخرین روزهای زندگیشان سرخوشی ناشی از مصرف قارچهای توهمزا را توانایی کرده باشند، زیاد اندک است.
محققان در بخشی از مقالهی خود مینویسند: «تعامل قارچها و حشرات، قدیمی و گسترده است و فرضیهی منطقیتری برای رشد سیلوسایبین بهگفتن یک دفاع شیمیایی در قارچها محسوب میبشود. تابهامروز این ایده، رایجترین فرضیه برای نقش اکولوژیکی سیلوسایبین بوده است؛ اما تا این مدت مطالعات تجربی در این عرصه وجود ندارد.»
نظریهی تازه محققان پذیرفتنی است؛ ولی با این حقیقت که حشرات بهطور مرتب قارچهای سیلوسایبی را شکار میکنند یا در آنها تخم میگذارند، تضعیف میبشود. این نوشته مشخص می کند که یا حشرات درجهای از مصونیت به سیلوسایبین را اشکار کردهاند یا این ترکیب در ابتدا هیچ زمان برای جلوگیری از تهاجم حشرات نبوده است.
در نهایت محققان نمی توانند توضیح دهند که چرا قارچها روانگردان شدهاند؛ اگرچه یافتههای تازه نشان خواهند داد که این اتفاق، سفری طویل و قدیمی بوده است.
نتایج مطالعه در ژورنال Proceedings of the National Academy of Sciences انتشار شده است.