تکنولوژی

سحرخیزی خطر ابتلا به اختلال بی‌اشتهایی را افزایش می‌دهد


مطالعه‌ی تازه مشخص می کند که بین سحرخیزی و اختلال بی‌اشتهایی ربط وجود دارد. این یافته، شواهد قبل در رابطه ربط بین الگوهای خواب آشفته و اختلالات تغذیه را تحکیم می‌کند. به‌نقل از فوربز، تحقیقات انجام‌شده توسط بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) مشخص می کند که داشتن تیپ وقتی صبحگاهی (سریع بیدارشدن و سریع خوابیدن) خطر ابتلا به اختلال بی‌اشتهایی عصبی را افزایش می‌دهد.

بر پایه مطالعه‌ی انتشار‌شده در JAMA Network Open، محققان با اندازه‌گیری تغییرات ژنی دریافتند که ربط بین سحرخیزی و ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی به ربط دوطرفه بین ژن‌های بی‌اشتهایی و سحرخیزی مربوط می‌بشود. این مطالعه این چنین نشان داد که بی‌خوابی شانس ابتلا به بی‌اشتهایی را افزایش می‌دهد. بااین‌حال، خطر یا ربط معکوسی بین بی‌اشتهایی و زمان‌زمان خواب و چرت‌زدن یا خواب در روز وجود ندارد.

تحقیقات قبلی از یافته‌های تازه حمایتمی‌کنند. ازجمله یافته‌های تحقیقات قبل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • افراد مبتلا به بی‌اشتهایی، به گمان زیاد به‌جای حذف شام، قولهای صبحانه و ناهار را حذف می‌کنند.
  • افراد مبتلا به بی‌اشتهایی، زیاد تر بی‌خوابی صبح سریع را توانایی می‌کنند.
  • نوردرمانی صبحگاهی (درمانی برای مدیریت خواب) در بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی تاثییر کمتری نسبت به بیماران مبتلا به اختلال بی‌اشتهایی عصرگاهی دارد.

مطالعه‌ی جداگانه‌ای نشان داد که شرکت‌کنندگان مبتلا به بی‌اشتهایی در قیاس با دیگر افراد، شب‌های بیشتری را بی‌خواب بودند (شش شب از هفت شب) و نسب به گروه کنترل، زمان بیشتری را در بیداری سپری کردند. به‌حرف های‌ی بنیاد ملی خواب آمریکا، سوءتغذیه‌ی ناشی از بی‌اشتهایی امکان پذیر به اختلال در کارکرد مغز همانند تشکیل هورمون‌ها و مواد شیمیایی مرتبط با خواب‌وبیداری منجر بشود.

هانا ویلکاکس، نویسنده‌ی مهم مطالعه و محقق از بیمارستان عمومی ماساچوست در بیانیه‌ای او گفت: «پیامدهای بالینی یافته‌های تازه ما اکنون نامشخص است؛ بااین‌حال نتایج ما می‌توانند هدایت‌کننده‌ی تحقیقات آتی درمورد درمان‌های مبتنی‌بر چرخه‌ی شبانه‌روزی برای پیشگیری و درمان بی‌اشتهایی عصبی باشد.» به‌حرف های‌ی مرکز مطالعات پزشکی جان هاپکینز، سالانه درحدود ۳۰ میلیون نفر در ایالات متحده از اختلال بی‌اشتهایی رنج می‌برند.

پوکی استخوان یکی از علائم اختلال بی‌اشتهایی است

بی‌اشتهایی نوعی اختلال خوردن است که طبق معمول با وزن کم بدن، هراس شدید از افزایش وزن، آشفتگی تن‌انگاره و محدودیت غذایی همراه می‌بشود. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی امکان پذیر به‌شدت ورزش کنند، به منفعت گیری‌ی بی‌رویه از ملین‌ها روی بیاورند یا برای جلوگیری از افزایش وزن، خود را ناچار به استفراغ کنند. دیگر علائم بی‌اشتهایی عبارت می باشند از: افسردگی، خشکی دهان، پوست زرد یا لکه‌دار، ضعف حافظه، گیجی، پوکی استخوان، حساسیت شدید به سرما و ازدست‌دادن عضلات و چربی بدن.

به‌حرف های‌ی موسسه‌ی ملی سلامت روان، اگرچه بی‌اشتهایی امکان پذیر هرکسی را تحت‌تاثییر قرار دهد، زنان زیاد تر از مردان درمعرض این بیماری قرار دارند. بر پایه گزارش انجمن ملی اختلالات خوردن استرالیا، مردان ۲۰ درصد از بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی را راه اندازی خواهند داد. در این گزارش آمده است که زنان جوان زیاد تر از دیگران درمعرض ابتلا به بی‌اشتهایی قرار دارد.

زیاد تر بخوانید

مطابق گزارش انجمن ملی اختلالات خوردن استرالیا، ۹۵ درصد از افراد مبتلا به اختلالات بی‌اشتهایی بین ۱۲ تا ۲۵ سال سن دارند و از هر ۱۰۰ دختر ۱۰ تا ۲۰ ساله، یک نفر به بی‌اشتهایی مبتلا است. شایان ذکر است که بی‌اشتهایی زیاد تر از دیگر اختلالات خوردن تبدیل مرگ می‌بشود و افراد مبتلا به بی‌اشتهایی نسبت به دیگران زیاد تر گمان دارد که دست به خودکشی بزنند.

هرچند دیگر اختلالات بی‌اشتهایی با وقفه در ریتم شبانه‌روزی (ساعت درونی بدن که بر خواب تاثییر می‌گذارد) ربط دارند، طبق معمول مبتنی بر اوقات شب می باشند. بر پایه مطالعه‌ای که درAlpha Psychiatry انتشار شد، پرخوری، پرخوری عصبی و شب‌خوری در افراد شب‌زنده‌دار زیاد تر از افراد سحرخیز است. علت تاثییر اختلالات خواب روی الگوهای خواب امکان پذیر به مصرف مواد مغذی و الگوهای دریافت غذا مربوط باشد.



منبع

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا