چرا افراد مبتلا به خودبیمارانگاری سریعتر می‌میرند؟

افراد مبتلا به هیپوکندریا یا خودبیمارانگاری که به شدت دلواپس سلامتی خود می باشند، سریعتر از دیگران می‌میرند.

استفن هیوز، مدرس ارشد پزشکی در دانشگاه آنگلیا راسکین انگلستان در وب‌سایت کانورسیشن می‌نویسد، با دقت به این که کلمه هیپوکندریا حالت توهین‌آمیز اشکار کرده است، امروزه متخصصان پزشکی زیاد تر از کلمه بیماری‌هراسی یا اختلال اضطراب بیماری (IAD) منفعت گیری می‌کنند.

ویژگی اختلال اضطراب بیماری، نگرانی بیش‌ازحد درمورد سلامتی و زیاد تر داشتن این باور بی‌مبنا است که بیماری جدی در کار است. این اختلال امکان پذیر با مراجعه مکرر به پزشک همراه باشد یا امکان پذیر شامل اجتناب از مراجعه به پزشک از هراس این نوشته باشد که امکان پذیر بیماری واقعی و کشنده‌ای تشخیص داده بشود.

اختلال اضطراب بیماری می‌تواند کاملا ناتوان‌کننده باشد. فرد مبتلا به این حالت زمان بسیاری را صرف نگرانی و مراجعه به کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها می‌کند.

پژوهشگران سوئدی نزدیک به ۴۲۰۰۰ نفر (که هزار نفر از آن‌ها دچار اختلال اضطراب بیماری بودند) را طی دو دهه پیگیری کردند. طی این زمان، خطر مرگ افراد مبتلا به اختلال مذکور بالاتر می بود (افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری به‌طور متوسط پنج سال سریعتر از دیگران از دنیا می‌رفتند). علاوه‌بر‌این، خطر مرگ ناشی از دلایل طبیعی و غیرطبیعی نیز در این افراد زیاد تر می بود.

در افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری که درنتیجه‌ی علت‌های طبیعی جان خود را از دست می‌دادند، مرگ‌ومیر ناشی از دلایل قلبی عروقی و تنفسی و علت‌های ناشناخته در آن‌ها زیاد تر می بود. نرخ مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در این افراد زیاد تر نبوده است.

علت مهم مرگ غیرطبیعی در گروه مبتلایان به اختلال اضطراب بیماری ناشی از خودکشی می بود و مقدار خودکشی در آن‌ها چهار برابر زیاد تر از گروه غیرمبتلا می بود.

اختلال اضطراب بیماری ربط محکمی با اختلالات روانپزشکی دارد. ازآنجا که بیماری روانی خطر ابتلا به خودکشی را افزایش می‌دهد، این یافته منطقی به‌نظر می‌رسد. اگر این حقیقت را نیز درنظر بگیریم که افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری امکان پذیر حس کنند نگرش دیگران نسبت به آن‌ها منفی است و طرد شده‌اند، امکان پذیر درنهایت دچار اضطراب و افسردگی شوند. اضطراب و افسردگی می‌تواند در مواردی خودکشی را در پی داشته باشد.

مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر در افراد مضطرب و مبتلایان به اختلالات روانپزشکی زیاد تر است. این چنین عواملی می‌توانند طول عمر را افت دهند و امکان پذیر در افزایش مرگ‌ومیر ناشی از اختلال اضطراب بیماری نقش داشته باشند.

اختلال اضطراب بیماری در افرادی که یکی از اعضای خانواده آن‌ها دچار بیماری جدی بوده است، شایع‌تر است. از آن‌جا که تعداد بسیاری از بیماری‌های جدی دارای مولفه ژنتیکی می باشند، امکان پذیر دلایل قابل قبولی برای این افزایش مرگ‌ومیر وجود داشته باشد: ژن‌های معیوب که طول عمر را افت خواهند داد.

درست است که پزشکان مشغله‌های بسیاری دارند و بیماران بسیاری به آن‌ها مراجعه می‌کنند، اما باید حالت بیمارانی را که به‌نظر می‌رسد مشکل خاصی ندارند، زیر نظر بگیرند، چرا که امکان پذیر نگرانی‌های برخی از افراد علت واقعی داشته باشد. احتمالا بتوان این مسئله را با مورد مارسل پروست، رمان‌نویس فرانسوی گفت.

پروست زیاد تر توسط بیوگرافی‌نویسان به‌گفتن فرد مبتلا به هیپوکندریا توصیف می‌بشود. وی در سال ۱۹۲۲ در سن ۵۲ سالگی از دنیا رفت. در آن زمان، امید به زندگی فرانسوی‌ها ۶۳ سال می بود.

پروست در طول زندگی خود از علائم گوارشی بسیاری ازجمله حس پر بودن، نفخ و استفراغ شکایت داشت، با‌این‌حال پزشکان او مشکل خاصی را اشکار نمی‌کردند. درواقع، توصیف علائم او با گاستروپارزی سازگار است.

گاستروپارزی وضعیتی است که در آن تحرک معده افت اشکار می‌کند، معده کندتر از حالت طبیعی تخلیه می‌بشود و این کار جهت پر شدن بیشتر از اندازه آن می‌بشود. این حالت می‌تواند به استفراغ منجر بشود و خطر استنشاق استفراغ به ذات‌الریه استنشاقی منجر می‌بشود. پروست نیز به علت عوارض ذات‌الریه جان باخت.