داستان سایههای بهجامانده از انفجار اتمی در هیروشیما

یوشینوری اوبایاشی که داوطلبانه که نقش راهنمای نمایشگاههای موزهی بمب اتمی را به مسئولیت دارد، میگوید بازدیدکنندگان موزه بعضی اوقات اوقات فکر میکنند که مردم هیروشیما در تاثییر انفجار هستهای فوراً تبخیر شدند و سایههایشان پشت سر آنها جا مانده است.
هرچند ترویج افسانههای یادشده فهمیدنشدنی است، با وجود اظهار مفقودی هزاران نفر و مرگ احتمالی این افراد در ماههای بعداز فاجعهی اتمی هیروشیما، «سایههای» بهجامانده مربوط به افرادی نیست که بلافاصله دراثر انفجار اتمی کشته شدند. اول از همه، برای تبخیر کردن انسان به انرژی زیاد بسیاری نیاز است.
«سایههای» بهجامانده مربوط به افرادی نیست که بلافاصله دراثر انفجار اتمی کشته شدند
میناکو اوتانی، استاد بازنشسته در دانشگاه هیروشیما توضیح میدهد: «ما نمیدانیم که پرتوهای گرما تا چه عمقی به بدن داخل میبشود؛ اما حتی اگر بدن انسان بسوزد، بافت کربنیزهشده یا حداقل آثاری از استخوانهای بدن باقی میماند.»
سایههای افراد و دیگر اشیا، ازجمله دوچرخهها، باقی مانده تبخیرشدهی آنها نیست. بمب اتم در مسیر رهاسازی انرژی خود بر سر هیروشیما با اجسام تعداد بسیاری روبرو شد. درحالی که نیروی بمب اتم مناطق اطراف اجسام را رنگزدایی میکرد، آن اجسام ازجمله انسانها، حیوانات یا اشیای بیجان، انرژی بمب را جذب کردند و نتیجه همانند یک سایه است، اما در حقیقت رنگ فضای اطراف این اجسام توسط نیروی بمب اتم از بین رفته است.
کوششهای تعداد بسیاری در راستای نگه داری آثار سایههمانند انجام شده است. نمایشگاهی در موزهی یادبود صلح هیروشیما با گفتن «سایهی انسانی حکشده بر سنگ» اکنون پلههایی سنگی را مشخص می کند که در عکس فوق میبینید. در ۶ اوت ۱۹۴۵ به گمان زیادً شخص ناشناسی تصمیم گرفت که آنجا روی پله بنشیند و به گمان زیاد بلافاصله کشته شد. هویت این افراد تا به امروز ناشناخته باقیمانده است.