افراد ساکن در مناطق سرسبز، دیرتر از دیگران پیر میشوند

وجود در طبیعت برای بدن انسان همانند معجزه عمل میکند، از بهبود سلامت روان گرفته تا داشتن قلب سالمتر و سیستم ایمنی نیرومندتر. اهمیت طبیعت آنقدر زیاد است که برخیاز پزشکان طبیعتگردی را به گفتن روش درمان مجزا تجویز میکنند. فضایی که درخت و گیاه دارد، حتی پارکها و فضاهای سبز شهری، به گفتن خنککنندهی طبیعی عمل میکنند و آلودگی هوا را افت خواهند داد.
اکنون، امکان پذیر محققان توضیح قانعکنندهای برای برخی از مزایای انکارنشدنی ربط مستقیم با طبیعت اشکار کرده باشند. مطالعهی جدیدی میگوید افرادی که در مناطق احاطهشده توسط طبیعت و فضاهای سرسبز زندگی میکنند، سن بیولوژیکی کمتری دارند.
آرون هیپ، بومشناس اجتماعی از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی به ساینسآلرت میگوید: «این مطالعه در تلاش برای تعیین کیفیت اثرات سودمند فضای سبز بر سطح سلولی و مقدار تأثیر فضای سبز بر جبران صدمههای زیستمحیطی انجام شد.»
محققان مطالعه با سنجش ۷٬۸۲۷ نفر و بازدید محیط خانههای آنها، نتیجه گرفتند افرادی که در مناطق احاطهشده توسط پارکها، باغها، درختان و هرگونه پوشش گیاهی زندگی میکنند، تلومرهای بلندتری دارند. هیپ در توضیح میگوید این ربط صرفنظر از نژاد، حالت اقتصادی، استعمال دخانیات و نوشیدن الکل، وجود دارد.
تلومرها تعدادی از قسمتهای تکرارشونده در دیانای می باشند که در انتهای هر یک از ۴۶ کروموزوم ما قرار دارند و دقیقاً همانند انتهای پلاستیکی بند کفش، از بازشدن مولکول ژنتیکی جلوگیری میکنند. هربار که یک سلول تقسیم میبشود، تلومرهای درون سلول مختصرتر خواهد شد، تا جایی که این سلول دیگر نمیتواند مواد ژنتیکی را تقسیم کند و ردهی سلولیاش از بین میرود.
اسکات اوگلتری، تحلیلگر زمینمکانی از دانشگاه ادینبرو، توضیح میدهد: «به همین علت، تلومرها نشانگرهای مهم سن بیولوژیکی یا فرسودگی سلولهای ما می باشند. تعداد بسیاری از متغیرها، همانند استرس، میتوانند بر شدت فرسودگی تلومرها تأثیر بگذارند.»
ربط با طبیعت میتواند سن بیولوژیکی فرد را از ۲٫۲ تا ۲٫۶ سال افت بدهد
فضای سبز تنشها را از راههای گوناگون به خوبی افت میدهد. پوشش گیاهی به محافظت از ما در برابر محیط پشتیبانی میکند و در هوای گرم، اطراف ما را تا چند درجه خنکتر نگه میدارد. گیاهان آلودگی هوا و آلودگی صوتی را هم افت خواهند داد. فضای سبز انسان را به افزایش فعالیت بدنی و تعامل های اجتماعی تشویق میکند و میل به بزهکاری را کمتر میکند.
ما با وجود این که میدانیم ماهیت ذهن و بدنمان بهطور ذاتی چه مقدار به دنیای طبیعت وابسته است، هم در ادراک و هم در حقیقت فیزیکی، زیاد تر از هر زمان فرد دیگر از طبیعت جدا شدهایم. قطع ربط ما با طبیعت به گمان زیادً به بدترشدن دنیای طبیعی اطرافمان و افزایش خطر قرارگیری در معرض ششمین انقراض دستهجمعی منجر شده است، چون ما آگاهی خود را نسبت به حقیقت دنیای اطرافمان از دست دادهایم.
هرچند این ناآگاهی امکان پذیر در مختصرزمان برایمان محافظت روانی به همراه داشته باشد، اما برای سلامت ما خطرناک است و اکنون، این قبیل مطالعات اثرات بدیهی جدایی از طبیعت بر سلامت انسان را به نمایش میگذارد. اوگلتری و همکارانش محاسبه کردهاند که: «با دقت به میانگین نرخ فرسودگی در نمونه، زندگی در فضای سبز میتواند سن بیولوژیکی فرد را ۲٫۲ تا ۲٫۶ سال افت بدهد.»
یقیناً، مزایای طبیعت فقط تا حدی اثرگذار است. هنگامی محققان عوامل خطرناکی همانند آلودگی هوا را در نظر گرفتند، تأثیرات مثبت فضای سبز ناپدید شد. این چنین، مطالعه تأثیرات نابرابریهای نژادی و محدودیت دسترسی مردم به فضاهای سبز را نیز برجسته میکند.
علاوهبر این، هنگامی که زنان را به تنهایی در نظر میگیریم، تأثیرات زندگی در فضای سبز چندان آشکار نیست و خطرات بیماریهای اضافی یا استرس اجتماعی اضافی، امکان پذیر نقش بیشتری بر طول تلومر آنها داشته باشد. محققان اعتقاد دارند که عوامل تشکیل استرس امکان پذیر بر مزایای فضای سبز تأثیر بگذارد.
بااین حال، حتی اگر محل زندگی شما هیچ فضای سبزی ندارد، میتوانید راههای تعداد بسیاری برای برقراری مجدد ربط با طبیعت اشکار کنید. ربط با طبیعت میتواند از رسیدگی به گلدانهای خانه یا ساختن باغچه در بالکن آپارتمان اغاز بشود.
یافتههای مطالعه در نشریه ساینس انتشار شده است.